Ur. się 19 X 1937 w miejscowości Zakalew, należącej wtedy do par. Kock, ob. w par. Poizdów, jako s. spośród sześciorga dzieci Leona i Heleny, rolników. Dzieciństwo i młodość spędził w domu rodzinnym, w którym atmosfera, budowana przez rodziców, była niewątpliwie pierwszym i zasadniczym miejscem poznawania Boga, kształtowania postawy religijnej, rozwijania w sobie wartości duchowych i międzyludzkich, a także pocz. powołania do kapłaństwa.
Szk. podst. ukończył w 1951 r. w miej-scowości Poizdów, a wykształcenie średnie zdobył w Lic. Ogólnokształcącym w Kocku, którego okolice były miejscem ostatniej bitwy obronnej pol. żołnierzy we IX 1939. Po uzyskaniu matury w 1955 r. rozpoczął studia na PW, ale po roku wstąpił do WSD w S. Pierwszy rok studiów seminaryjnych odbywał w Drohiczynie, ponieważ alumni seminarium siedleckiego i drohiczyńskiego studiowali tam wspólnie filoz. Dalszą formację seminaryjną kontynuował w S. i 16 VI 1962 w katedrze siedleckiej przyjął sakrament kapłaństwa z rąk bp. Ignacego Świrskiego (zob.). Tylko jeden rok był wikariuszem w par. Jabłonna Lacka. Stąd skierowany został na studia specjalistyczne w KUL na Wydz. Filozofii Chrześcijańskiej, które odbywał w l. 1963-6 i obronił tam pracę magisterską.
Bezpośrednio z KUL-u przyszedł do pracy dydaktycznej i wychowawczej w Seminarium Duchownym w S. Nominację na prof. i prefekta studiów otrzymał 24 IX 1966 od bp. I. Świrskiego. Od tamtego czasu był nieprzerwanie związany kapłańską, profesorską i wychowawczą posługą w seminarium duchownym. Jednocześnie podjął studia doktoranckie na Wydz. Filozofii Chrześcijańskiej KUL w L. i w 1986 r. uzyskał st. nauk. dr. na podstawie obronionej rozprawy pt. Metodologiczna charakterystyka punktu wyjścia metafizyki Emericha Coretha.
Prefektem studiów w seminarium był do 1 IX 1990 i w tym d. objął urząd wicerektora seminarium. Tej nominacji udzielił mu ówczesny bp siedlecki Jan Mazur (zob.). Było to na pocz. pierwszego r. akad., po przeniesieniu siedziby seminarium z S., do nowego gmachu w Nowym Opolu k. S. Po sześciu l., 19 IX 1996 objął urząd rektora seminarium, a mianowany został przez ówczesnego bp. siedleckiego Jana Wiktora Nowaka (zob.).
Na prośbę bp. J. Mazura, papież Jan Paweł II odznaczył ówczesnego ks. prefekta seminarium papieską godnością kapelana Jego Świątobliwości (4 III 1987), natomiast bp ordynariusz mianował K. kanonikiem hon. Kapituły Katedralnej Siedleckiej (6 I 1991), a za rok kanonikiem gremialnym tejże kapituły (3 V 1992). K. był także czł. ważnych instytucji kolegialnych w diec.: Rady Duszpasterskiej, Rady Kapłańskiej i Rady Konsulatorów wielu kadencji. Pełnił także inne funkcje i urzędy w strukturach dotyczących formacji kapłanów i świeckich w diec. Od 20 I 1993 był kierownikiem Diecezjalnego Instytutu Pastoralnego dla księży, od 1 IX 1993 do 17 VIII 1996 był wiecedyr. Kolegium Teologicznego w S. i wykładowcą w tymże kolegium, a następnie w Instytucie Teologicznym w S.
Z urzędu rektora seminarium duchownego został zwolniony 1 IX 2002, ale jednocześnie został mianowany ojcem duchownym diakonów seminarium i wikariuszem biskupim ds. formacji permanentnej księży, którą to funkcję pełnił do 2007 r. Od 3 III 2009 był diecezjalnym egzorcystą.
W uznaniu zasług, na prośbę bp. siedleckiego, papież Jan Paweł II mianował K. prałatem hon. Jego Świątobliwości (22 VIII 2002). Przez wiele lat był diecezjalnym duszpasterzem pielgrzymów i turystów (do 31 III 2004). To on organizował wielokrotnie diecezjalne pielgrzymki do Rzymu, na spotkania z Ojcem Świętym Janem Pawłem II i do różnych sanktuariów w Europie.
Z funkcji ojca duchownego i wykładowcy w WSD Diec. Siedleckiej został zwolniony z d. 18 IX 2007. Było to po 41 l. jego posługi jako wykładowcy, wychowawcy i moderatora w seminarium duchownym. W historii seminarium duchownego i diec. Siedleckiej (200 lat), K. był kapłanem najdłużej pełniącym posługę prof. i wychowawcy. Pozostał nadal i mieszkał w gmachu Seminarium Duchownego w Nowym Opolu i posługiwał z pomocą duszpasterską w par., z którymi od wielu lat był zaprzyjaźniony przez ich proboszczów.
Po osiągnięciu wieku kanonicznego (75 l.), z d. 27 IV 2013 został przeniesiony do grona kanoników hon. Kapituły Katedralnej Siedleckiej.
W ostatnich l. pojawiła się u K. choroba nowotworowa, która osłabiała jego siły i zdrowie. Podjął leczenie i wielokrotnie korzystał z pomocy lekarskiej, a w ostatnich d. znalazł się w Szpitalu Miejskim w S. i tam zm. 15 V 2018. Przeżył pełne 80 l., w tym prawie 56 l. w kapłaństwie.
Osoba K. jest ewenementem w historii seminarium co do długości pełnienia funkcji moderatora; był wzorem kapłana oddanego swoim wychowankom. Tylko w superlatywach, określających przymioty człowieka i kapłana, należy mówić o K.: może nieszczególnej postury, ale heros duchowy i osobowościowy, kapłan wielkich zalet i wspaniały wychowawca. Przez 41 l. wychowywał i formował do kapłaństwa zdecydowaną większość duchowieństwa naszej diec. Człowiek skromny, szlachetny i uczciwy. Kapłan zatroskany o Kościół powszechny i lokalny, żyjący na co dzień duchem Ewangelii. Kapłan z poczuciem szlachetnego humoru i znawca anegdot z życia towarzyskiego. Ojciec duchowny, bardzo dyskretny i subtelny w tym, co dotyczyło relacji osobowych. Bardzo uczynny i gotowy nieść pomoc współbraciom kapłanom. Prof. kompetentny i zatroskany wychowawca alumnów we wszystkich sprawach ich codziennego życia seminaryjnego. Szczery przyjaciel, nawet wobec młodszych współpracowników i wychowawców seminaryjnych. Dzielący się swoimi talentami i zdolnościami, choćby w zakresie znajomości języka łacińskiego, dla potrzeb tłumaczenia tekstów, do opracowań historycznych.
Odszedł do Pana po długoletniej posłudze w seminarium duchownym, którego był żywą historią, wzorem szlachetnego życia kapłańskiego i wspaniałym wychowawcą wielu pokoleń kapłanów naszej diecezji. Niech Pan obdarzy Go radością życia wiecznego.
Uroczystości pogrzebowe odbyły się najpierw 17 V 2018 w Seminarium Duchownym w Nowym Opolu, gdzie była sprawowana Msza św., a następnego d. w katedrze siedleckiej pod przewodnictwem bp. siedleckiego Kazimierz Gurdy. Pochowany został 18 V 2018 na cm. centralnym w S.
Błoński B., Ks. prałat Konstanty Kusyk (1937-2018), „Wiadomości Diecezjalne Siedleckie” 2018, nr 5-6, s. 308-10; ADS, Akta osobiste ks. Konstantego Kusyka, t. 1.
(autor ks. Bernard BŁOŃSKI)