Ur. się 2 IV 1932 w Wisznicach, a 10 IV t. r. w tutejszym kościele par. został ochrzczony. Jego rodzicami byli Jan i Marianna z domu Łukaszuk małżonkowie Dudka, rolnicy mieszkający w Wisznicach. Nauki w zakresie szk. powsz. pobierał od 1940 r. w Wisznicach. Następnie od 1945 r. uczył się w Gim. i Lic. Biskupim w S. Był zdolnym, pobożnym, pracowitym i koleżeńskim gimnazjalistą, dlatego pełnił stanowisko seniora w szk. Świadectwo dojrzałości otrzymał w 1951 r., po zdaniu wszystkich egzaminów przed Państwową Komisją Egzaminacyjną. Zaraz po maturze złożył podanie z prośbą o przyjęcie do WSD w S. Został przyjęty do seminarium, ale przez ówczesne władze państw. wcielony na 2 miesiące wakacji do pracy w młodzieżowej brygadzie „Służba Polsce”, pracującej przy budowanej wówczas Nowej Hucie pod Kr. Po wakacjach wrócił do seminarium i rozpoczął sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął w uroczystość św. św. apostołów Piotra i Pawła 29 VI 1957 z rąk bp. Mariana Jankowskiego, sufragana podlaskiego. Jako wikariusz pracował i posługiwał duszpastersko w par.: Łysobyki (dzisiaj Jeziorzany) od 1 VIII 1957 do 20 VIII 1958; Konstantynów – do 14 IX 1959 delegowany na czas choroby ówcze-snego proboszcza; Motwica – do 17 X 1959; Domanice – do 1 VIII 1961; Zembry od 1 VIII do 11 IX 1961 jako administrator par. W 1961 r. otrzymał pozwolenie bp. Ignacego Świrskiego (zob.) na studia akademickie w zakresie historii Kościoła. Pierwotnie miał to być KUL, ale ze względu na brak miejsc w konwikcie księży podjął studia na Akademii Teologii Katolickiej w W. W l. 1961-7 odbył studia magisterskie i doktoranckie uzyskując w 1964 r. stopień magistra teologii ze specjalizacją w zakresie historii Kościoła na podstawie pracy Diecezja Podlaska w literaturze historycznej (W. 1965).
Następnie powrócił do diecezji i rozpoczął długoletnią pracę na różnych stanowiskach w Kurii Biskupiej i w Seminarium Duchownym. Kilkakrotnie, na polecenie bp., zastępował chorych kapłanów w różnych par. Lista funkcji, jakie sprawował w diecezji jest imponująca: archiwariusz (1 VI 1967-30 IV 1998), administrator par. Piszczac (30 IX-7 XI 1967) podczas wakującego probostwa tej par., wikariusz par. Komarówka Podlaska od 11 III 1968 przez krótki czas, notariusz Kurii Diecezjalnej (3 IV 1968-26 VII 1976), korespondent diecezjalny Biura Prasowego Episkopatu Polski (19 VIII-28 XI 1968), prof. WSD Diecezji Siedleckiej i wykładowca historii Kościoła (19 IX 1968-30 VI 2003), delegat bp. w celu zbierania dokumentów w Arch. Watykańskim potrzebnych do procesu beatyfikacyjnego Unitów Podlaskich (Rzym – wakacje 1972 r.), kanclerz Kurii Diecezjalnej Siedleckiej czyli Podlaskiej i następnie Kurii Diecezjalnej Siedleckiej (26 VII 1976-30 VI 2003), pełniący obowiązki wikariusza generalnego na czas każdorazowej nieobecności bp. (mianowanie 18 V 1978 aż do odwołania), czł. Gł. Komisji Synodalnej zapowiedzianego II Synodu Diecezji Siedleckiej czyli Podlaskiej (nominacja 17 II 1979), czł. Rady Kapłańskiej (kilka kadencji), czł. Kolegium Konsultorów Diecezji Siedleckiej (kilka kadencji), wielokrotny delegat bp. w wyznaczonych sprawach diecezjalnych i w kontaktach z władzami administracji państw. różnych szczebli, wykładowca historii Kościoła w WSD w Drohiczynie (kilka lat). D. był pracownikiem Kurii Diecezjalnej w S. przez 36 lat, w tym jako: archiwariusz przez 31 lat, notariusz przez 8 lat, kanclerz przez 27 lat. Przez 35 lat był zaś prof. WSD i wykładowcą historii Kościoła.
Za gorliwą pracę został obdarzony licznymi godnościami kościelnymi. Do najważniejszych należy zaliczyć następujące: kanonik honorowy Kapituły Katedralnej Siedleckiej (nominacja 24 X 1986), kanonik gremialny Kapituły Katedralnej Siedleckiej (nominacja 6 I 1991), prałat scholastyk Kapituły Katedralnej Siedleckiej (nominacja 3 V 1992), kapelan honorowy (prałat) Jego Świątobliwości Jana Pawła II (od 24 IV 2004).
Warto zwrócić uwagę na następujące cechy jego osobowości. Był to kapłan łagodnego usposobienia, życzliwy i pogodny, z ogromnym poczuciem humoru, posługujący się dowcipem i anegdotami. Lubił literaturę piękną i często wskazywał słuchaczom przykłady godne naśladowania. Chętnie podróżował. We wszystkich sytuacjach zachowywał godną postawę kapłańską, czynnie wspomagał kapłanów w pracy duszpasterskiej na par. Był wrażliwy na ludzkie troski, często wspierał materialnie biednych i potrzebujących. Jako pracownik administracji kościelnej był niezwykle odpowiedzialny i kompetentny. Kapłani cenili go również za znakomite przygotowanie do zajęć dydaktycznych w seminarium.
D. był autorem licznych prac dotyczących historii diecezji siedleckiej. Wśród nich warto wymienić następujące: Zarys historyczny dziejów Diecezji Podlaskiej, [w:] Diecezja Siedlecka czyli Podlaska 1985. Katalog duchowieństwa i parafii Diecezji Siedleckiej czyli Podlaskiej, red. ks. M. Głowacki, S. 1985, s. 29-38; Prześladowanie unitów na Podlasiu, „Studia Claromontana” 1988, nr 9, s. 239-47; Unia na Podlasiu, „Studia Podlaskie” 1989, nr 4, s. 43-58; Zarys historyczny dziejów Diecezji Siedleckiej, [w:] Diecezja Siedlecka 1993. Katalog duchowieństwa i parafii Diecezji Siedleckiej, red. ks. E. Jarmoch, S. 1993, s. 35-44; Zarys dziejów Diecezji Siedleckiej, [w:] Magnificat anima mea Dominum [red. ks. bp H. Tomasik, ks. K. Korszniewicz, ks. J. Jóźwik, 1993], Marki-Struga k. W. [ca 1993] s. 11-20; Zarys historyczny dziejów Diecezji Siedleckiej, [w:] Katalog Diecezji Siedleckiej 1997, red. ks. E. Jarmoch, S. 1997, s. 37-47; Zarys historyczny dziejów Diecezji Siedleckiej, [w:] Katalog Diecezji Siedleckiej 1999, red. ks. E. Jarmoch, S. 1999, s. 46-59; Zarys historyczny dziejów Diecezji Siedleckiej, [w:] Katalog Diecezji Siedleckiej 2003, red. ks. E. Jarmoch, S. 2003, s. 40-52; Kościół Siedlecki. Zarys historyczny dziejów Diecezji Siedleckiej, [w:] Informator Diecezji Siedleckiej 2005, red. ks. E. Jarmoch, S. 2005 s. 39-51.
Po osiągnięciu wieku 71 lat i ze względu na stan zdrowia, m.in. chore serce, D. został zwolniony z dotychczasowych obowiązków i przeniesiony z dniem 30 VI 2003 na emeryturę z zamieszkaniem w gmachu Spółdzielni Kapłańskiej „Viribus unitis” w S. W 2007 r., z udziałem biskupów i duchowieństwa, uroczyście przeżywał Złoty Jubileusz kapłaństwa w gronie kolegów z rocznika święceń, tak z diecezji drohiczyńskiej, jak i siedleckiej. Indywidualnie świętował jubileusz w rodzinnej par. Wisznice. Choroba nowotworowa, z którą zmagał się kilka lat, zaczęła postępować osłabiając jego siły i zdrowie. Znalazł się w szpitalu w S., W. i ponownie w S. Lekarze już nie dawali szans powrotu do zdrowia. Ostatnie miesiące życia spędził w Domu Księży Emerytów w S., otoczony troskliwą opieką sióstr albertynek, które do końca służyły mu codzienną pomocą.
Zm. w wieku 79 lat, po ciężkiej chorobie, w sobotę 9 IV 2011 ok. godz. 16.00 w Szpitalu Miejskim w S. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 12 IV 2011 (wtorek) w katedrze siedleckiej. Mszy św. żałobnej przewodniczył bp siedlecki Zbigniew Kiernikowski. Współkoncelebrowało ok. 110 kapłanów z diecezji siedleckiej i drohiczyńskiej. Uczestniczyła rodzina zmarłego, siostry zakonne, przyjaciele i licznie zebrani świeccy. Obecni byli przedstawiciele miasta S. z prezydentem Wojciechem Kudelskim. W strojach ludowych przybyła delegacja Zespołu Pieśni i Tańca „Chodowiacy”. Z tym zespołem, jako duchowy opiekun i przewodnik, D. był kilka razy na spotkaniu z papieżem Janem Pawłem II w Rzymie. Homilię wygłosił bp Henryk Tomasik. Z S. ciało zmarłego D. przewieziono do rodzinnej par. w Wisznicach i złożono na tamtejszym cmentarzu.
Błoński B. ks., Ksiądz prałat Franciszek Dudka (1932-2011), „Szkice Podlaskie”, 2011-12, z. 19-20, s. 401-5; ADS, Akta osobowe Franciszka Dudki.
(autor ks. Bernard BŁOŃSKI)