Ur. się 2 I 1928 w Kownaciskach (par. Krześlin k. S.) s. Michała (1897-1957) i Marianny z domu Wysockiej (1898-1974). Został ochrzczony 9 I w kościele par. pw. Św. Mikołaja w Krześlinie przez ks. Bronisława Turskiego. Miał brata Zygmunta (1930-2017), który mieszkał wraz z rodziną w domu rodzinnym w Głuchowie (par. Mordy). W 1934 r. rozpoczął naukę w Szk. Powsz. w Krześlinie. W 1935 r. rodzina przeprowadziła się do Głuchowa pod Mordami. W 1941 r. ukończył VII klasę szk. powsz. W okresie wojny uczył się samodzielnie, a później zaliczył egzaminy na tajnych kompletach Gim. Biskupiego w S. Po wojnie ukończył IV klasę Gim. im. B. Prusa w S. W 1947 r. zdał egzamin maturalny i otrzymał świadectwo dojrzałości w Lic. B. Prusa w S. Przez rok studiował historię na UW. W 1948 r. wstąpił do WSD w S., święcenia otrzymał 23 V 1954 z rąk bp. pomocniczego Mariana Jankowskiego (inne źródła podają, że z rąk bp. Ignacego Świrskiego – zob.).
Od 10 VII 1954 był wikariuszem w par. pw. św. Jana Chrzciciela w Parczewie. Od 25 V 1956 pracował w par. Przemienienia Pańskiego w Garwolinie. Był szykanowany przez władze za zbyt gorliwą katechizację wiernych. W Bibl. WSD w Nowym Opolu znajdują się kroniki spisane przez B. Jeden z opasłych tomów dotyczy 4 lat (1956-60) spędzonych w Garwolinie. Jest to kopalnia wiedzy o mieście, ludziach, miejscach i wydarzeniach. Niestety, nie ustalono praw autorskich tego dzieła.
W 1960 r. podjął studia historyczne na KUL. Objęcie stanowiska wikariusza w par. św. Rodziny w Sobolewie 15 VII 1961 oraz nowe obowiązki z tym związane uniemożliwiły ukończenia studiów. Od 12 III 1962 – w par. pw. św. Wawrzyńca w Korytnicy Węgrowskiej, od 25 I 1963 – w par. pw. św. Antoniego w Huszlewie, od 26 X 1963 – w par. pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Zbuczynie, od 25 XI 1963 – w par. pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w S., od 15 VI 1964 – w par. pw. św. Mikołaja w Lubieniu, jako wikariusz zarządca, od 1 VII 1965 – w par. pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Choroszczynce jako administrator, od 10 X 1970 – w par. Trójcy Świętej w Żeliszewie, jako wikariusz zarządca, a następnie administrator, od 31 VIII 1974 – w par. Trójcy Świętej w Sosnowicy, jako wikariusz zarządca, a potem administrator.
Od 1 IX 1975 do 1990 r. pełnił funkcję prob. par. Niepokalanego Poczęcia NMP w Milanowie (pow. parczewski). W tym okresie prowadził działania związane z pracą duszpasterską i pracami gospodarczymi. Odnowił elewację kościoła i jego wnętrze, wykonał ogrodzenie miejscowego cm. i inne mniejsze prace. B. był zapalanym fotografem i wszystkie najważniejsze wydarzenia w par. dokumentował każdorazowo fot., które zostały pamiątką na lata nie tylko dla par. ale i jej wiernych. Jako kapłan był wyjątkową osobistością, potrafiącą dotrzeć do każdego, a w szczególności do najmłodszych, z którymi udało się mu znaleźć wspólny język. Do dziś wszyscy wychowankowie wspominają wyjątkowe lekcje religii i opowiadania wielu ciekawych książek na zakończenie każdej katechezy. To w tej par. powstało wiele prac pisemnych. Kroniki pisane przez B. to wyjątkowe prace spisane na podstawie dokumentów i wspomnień wielu mieszkańców. Przez wyjątkową pracę duszpasterską w par. Milanów zyskał wielką sympatię, uznanie i szacunek. Po roku pracy duszpasterskiej w Milanowie wstąpił do OSP w Milanowie jako czł. wspierający, zawsze mógł liczyć na ich pomoc. Dzięki pracy księdza powstała obszerna, opatrzona wieloma fot. kronika OSP. Jest to pierwsza spisana i jedyna taka kronika w pow. parczewskim, w ówczesnym czasie stała się pierwowzorem dla wielu jednostek działających w woj. Za tę pracę, wielkie zaangażowanie przy zbieraniu dokumentów i spisywaniu wspomnień B. podczas uroczystości z okazji 83 rocznicy powstania OSP został odznaczony Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa. Praca duszpasterska B. w par. Milanów zakończyła się 1 IX 1990, jednak silne więzi jakie łączyły księdza z par. i parafian z księdzem nigdy nie pozwoliły na chwilę zapomnienia. To tutaj obchodził swoje 50 lecie kapłaństwa 16 V 2004. Uroczystość wyjątkowa, nie tylko pod względem religijnym, podczas mszy św. w intencji Jubilata kościół był wypełniony, ale i ta bardziej świecka przygotowana przez wszystkich parafian od najmłodszych przedszkolaków po tych najstarszych. W sposób szczególny uświetniła uroczystość orkiestra dęta straży, która reaktywowała się dużo wcześniej w związku z wypowiedzią B., że chciałby usłyszeć miejscową orkiestrę w tutejszym kościele. Tego dnia wszyscy byli razem z księdzem życząc mu wielu lat życia w łasce Bożej.
Milanowscy parafianie mieli jeszcze raz okazję spotkać się ze swoim prob. w 2006 r. kiedy to OSP w Milanowie obchodziła swoją 100 rocznicę powstania. Nie mogło wówczas zabraknąć na uroczystościach B., który wygłosił homilię; jak zwykle z wielkim przejęciem skierował ciepłe słowa do strażaków i wszystkich parafian. Tego d. B. wraz ze strażakami: Ryszardem Kalinowskim, Władysławem Wedyniukiem i Mieczysławem Grabowskim zostali wyróżnieni przez Prezydium Zarz. Oddz. Woj. Związku OSP RP dyplomami uznania, a ks. Stanisław odebrał także odznakę za wysługę 30 l. w OSP Milanów. Było to już ostatnie spotkanie milanowskich parafian ze swoim proboszczem.
Po zakończeniu pracy duszpasterskiej w par. Milanów, 1 IX 1990 B. został mianowany na stanowisko Dyr. Bibl. w WSD w S., gdzie pracował do końca życia. Przez cały okres pobytu w bibl. pisał kroniki i opracowywał dzieje kilku par. Powstały wówczas: Historia i kroniki par. Milanów, Historia i kroniki par. Parczew, Historia i kronika par. Mordy, Historia i kronika par. Krześlin, Kronika par. Lubień, Kronika par. Żeliszew, Kronika par. Choroszczynka, Kronika par. Sosnowica, Kronika WSD Diecezji Siedleckiej, Kronika OSP w Milanowie, Kronika Banku Spółdzielczego w Milanowie. W wersji książkowej zostały wydane: Zarys historii par. Mordy, S. 1998; Zarys historii par. Krześlin, S. 1998; Par. Milanów, S. 2001.
B. za lata bezinteresownej pracy na rzecz lokalnych społeczności otrzymał odznaczenia, wyróżnienia i godności: Złoty Medal za Zasługi dla Pożarnictwa (1989), Złota Odznaka Hon. „Za zasługi dla Spółdzielczości Bankowej” (1990), Złoty Krzyż Zasługi (1990), Medal Hon. Związku OSP im. Bolesława Chomicza (2000), Nagrodę im. Ludomira Benedyktowicza (1997). D. 15 II 1997 otrzymał godność Kapelana Jego Świątobliwości (prałata).
B. po długiej chorobie zm. 29 IV 2008 w S. Pogrzeb odbył się 2 V w Milanowie. Zarówno Msza Św. jak i przemarsz na cm. – przerodziły się w uroczystą manifestację wdzięczności Drogiemu Pasterzowi, hołd dla jego życia i ofiarnej pracy oraz szczególnie głębokiej wiary, którą przekazywał wszystkim znanym sobie ludziom. Zgodnie ze swoją wolą spoczął na milanowskim cm.
Byczyński S. ks., Lata młodości, S. 2003; Byczyński S. ks., Zarys historii par. Krześlin, S. 1998; Byczyński S. ks., OSP w Milanowie, Milanów 1989; file:///C:/Users/Anna/Desktop/BIOGRMY%202021/ks.%20Byczy%C5%84ski/Echo%20Katolickie%20ks%20byczynski.pdf , Monika LipińskaEcho Katolickie ks byczynski.pdf Ks. Prałat Stanisław Byczyński - PDF Free Download (docplayer.pl) KSStanislawByczynski.pdf (gokmilanow.pl), ks. Stanisław Byczyński, Garwolin z przeszłości, www.ospmilanow.pl
(autor Anna KŁOŚ)