Ur. 15 I w Miedniku k. Stoczka Łukowskiego w rodzinie chłopskiej. Po uk. szk. elementarnej w Stoczku Łukowskim uczył się w gim. w W. Nast. podjął naukę w Sem. Duch. w Płocku i uk. je w 1919. Wkrótce po tym bp Henryk Przeździecki (zob.) udzielił mu święceń kapłańskich. Naukę kontynuował na Wydz. Teol. KUL w Lublinie. Ponieważ ks. K. był wyróżniającym się katachetą, po uk. studiów, bp powołał go na prof. w Sem. Duch. w Janowie Podl. Tu wykazał się niezwykłym talentem w zakresie nauczania teol., więc został skierowany na dalsze studia do Rzymu. Uk. je z tytułem dra teologii. Przez pewien czas pracował jako duszpasterz w środowisku emigracji pol. we Francji, potem jednak wrócił do Sem. Duch. w Janowie Podl. Tu pełnił funkcje wicedyr. Był światłym duchownym, otwartym na potrzeby ludzkie społecznikiem. Czuł się związany ze środowiskiem wiejskim, z którego się wywodził. Walczył o poprawę życia na wsi, o podniesienie jej z zacofania cywilizacyjnego poprzez oświatę i życie społ.-relig. Po objęciu par. w Okrzei, korzystając ze swego autorytetu, podjął szeroką akcję oświat.-kult. wśród parafian. Zafascynowany twórczością Henryka Sienkiewicza, który wg jego oceny najbardziej oddawał w swojej twórczości ducha poi., kazał wykonać w kościele malowidła przedstawiające sceny z Qvo vadis. Zniszczone w czasie II woj. świat. malowidła zostały późn. odnowione przez Adama Kossowskiego.
Ks. K. uczestniczył też czynnie w Komit. Budowy Domu Lud., pierwszego w tej okolicy centrum życia spoi. i kult. wsi. Był inicjatorem usypania kopca ku czci Henryka Sienkiewicza. Potrafił do tego przedsięwzięcia zmobilizować chłopów i jednocześnie uczynił z tego akcję mobilizacji do obrony zagrożonej II RP. Ks. K. dał się również poznać jako zaangażowany w sprawy narodowe patriota, wychowawca młodzieży ikatecheta. Głęboko przeżył klęskę Polski we IX 1939.
Po zajęciu par. przez Niemców prowadził jako prefekt tajne naucz. Na lekcjach religii w szk. powsz. w Okrzei przekazywał treści narodowe i patriotyczne. Uczył tajnie razem z naucz. Stefanią i Stanisławem Trojakami. Był związany z rodzącą się konspiracją niepodległościową. Działał w ZWZ, podobnie jak ks. Konstanty Pabisiewicz z Adamowa.
16 IX 1940 razem z 50-osobową grupą aktywu terenowego placówki ZWZ Adamów został areszt przez gestapo w wyniku zdrady konfidenta - zegarmistrza z Adamowa. Wśród areszt. byli m.in.: Śniegocki - lekarz, student Dzido, naucz. ppor. rez. Władysław Smyk z Lipian, leśniczy Kowalski, czterech aptekarzy, policjant i wójt oraz sekr. gm. Polesa.
Ks. K. patriota, pol. działacz niepodległościowy, osadzony został w areszcie w Adamowie, skąd przewieziono go do więzienia w Radzyniu Podl., a nast. na Zamek w Lublinie, gdzie był przesłuchiwany i katowany. Mimo okrutnych cierpień jakich tam doświadczał ze strony gestapo, nikogo nie wydał. Odesłano go do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie doznał wielu upokorzeń ze strony Niemców i nabawił się ciężkiej choroby płuc. Jako wróg III Rzeszy został rozstrzelany 3 III 1941 razem z grupą 80-ciu więźniów, wśród których stracił również życie ks. K. Pabisiewicz.
L. Grzegorek, Słownik biograficzny; G. Korneć, Tajna oświata, s. 238; fot. [https://echokatolickie.pl/index.php?str=100&id=318&idd=11; dostęp 30.04.2021].
(autor Grażyna KORNEĆ)