Ur. się w Kijowie 15 X 1916 jako s. Kazimierza – miejscowego rejenta i Marianny – naucz. W 1920 r. zm. ojciec, wówczas obowiązki związane z utrzymaniem domu i wychowaniem dzieci Aleksandra i Janiny spoczęły na matce. Pocz. utrzymywali się z jej naucz. pensji i korepetycji. Po przyjeździedo S. na pocz. l. 30. Marianna Mackiewicz podjęła pracę jako korepetytorka i naucz. M. zaś ukończył w 1934 r. tutejsze Państw. Gim. im. B. Prusa, po czym wstąpił na Wydz. Prawa UW, dyplom ukończenia otrzymał w 1938 r.
Wybuch II woj. świat. pokrzyżował dalsze plany zaw. M. Od 21 VIII do końca XII 1941, a potem od połowy VIII 1942 do III 1945 pracował w charakterze magazyniera zbożowego w Powiatowej Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Sokołowie Podlaskim. W międzyczasie próbował ukończyć aplikację w SO w S., jednakże w 1945 r. musiał ją zawiesić. W tym czasie wspierał finansowo matkę i siostrę, które utrzymywały się w S. z dochodów założonego jeszcze przed wojną biura pisania podań, po wyzwoleniu biuro to przestało istnieć, a Marianna Mackiewicz udzielała lekcji pisania na maszynie.
Na pocz. II 1946 M. został zatrudniony w Urzędzie Skarbowym w Sokołowie Podlaskim w charakterze referenta zajmującego się naliczaniem podatków. W X 1947 awansował na kierownika działu wymiarowego, został również powołany na z-cę naczelnika. Jednocześnie wrócił do SO w S. w celu dokończenia aplikacji i zaliczenia egzaminów. W 1948 r. rozpoczął również pracę jako referendarz w Dyrekcji Lasów Państwowych (dalej DLP), a następnie awansował na radcę prawnego oddz. gospodarczego. W d. 29 IX-5 X 1950 M. złożył egzamin sędziowski. W opinii ówczesnego prezesa SO w S. Antoniego Grzelińskiego „(…) wykazywał wielką sumienność, obowiązkowość i pracowitość oraz gruntowne wiadomości prawniczei poważny zasób doświadczenia życiowego.” W podobnym tonie wyrażali się o M. miejscowi adwokaci i współpracownicy z DLP. Większość podkreślała jego sumienność i dobry charakter. W XII 1950 rozpoczął starania o zgodę Rady Adwokackiej w W. na odbycie aplikacji w kancelarii Stanisława Lewandowskiego w Sokołowie Podlaskim, co nastąpiło decyzją z 15 III 1951. Podejmując aplikację M. musiał zrezygnować z posady radcy w DLP, jak również z wykładów w Państw. Lic. Administracyjnym w Sokołowie, gdzie uczył od 1950 r. W XI 1952 M. starał się o zgodę na objęcie stanowiska radcy prawnego Powiatowego Związku Gminnych Spółdzielni w Sokołowie Podlaskim. Praca miała zapoznać go z szeregiem zagadnień prawnych dotyczących gospodarki uspołecznionej.
W czasie pracy w kancelarii mecenasa S. Lewandowskiego dał się poznać jako sumienny prawnik, którego cechowała ciekawość i wnikliwość w prowadzeniu procesów, patron podkreślał „wyjątkową usłużność w procesach kancelaryjnych”. Zauważalną cechą M., szczególnie w czasie rozpraw sądowych, było opanowanie i rozwaga, ku zadowoleniu sędziów precyzował logiczne, prawnie uzasadnione wnioski. Mając taką opinię w środowisku prawniczym mecenas mógł liczyć na skrócenie okresu aplikacji i zwolnienie z egzaminu adwokackiego. Jego prośba o skrócenie aplikacji została zaopiniowana pozytywnie przez Radę Adwokacką, termin egzaminu zaś wyznaczono na IX 1953. M. został oficjalnie wpisany na listę adwokatów 22 X 1953, natomiast już w styczniu roku następnego rozpoczęła działalność jego prywatna kancelaria adwokacka w Sokołowie Podlaskim przy ul. Kolejowej 32. M. pracował jako adwokat około 10 lat. W II 1964 zaprzestał prowadzenia kancelarii, jak również wystąpił z Zespołu Adwokackiego w Sokołowie, starając się jednocześnie o wpis na listę radców prawnych. W tym charakterze pracował m.in. dla PKS i Cukrowni w Sokołowie.
M. poza pracą zaw. nie znalazł czasu na działalność społ. i polit., jedynie w l. 1946-8 był czł. ZZ Pracowników Skarbowych.
Zm. w Sokołowie Podlaskim 20 IX 1982. Mecenas uchodził za człowieka niezbyt zamożnego, na utrzymaniu miał czworo dzieci i żonę Janinę z domu Wojtyńską, którą poślubił w czasie wojny.
AZORAwWOwS, Akta personalne M. sygn. 2142
(autor Danuta SOWIŃSKA)