Ur. się 27 IX 1878 r. w Łukowie. Był s. Aleksandra, burmistrza m. Łuków oraz Heleny z Rawicz-Podkońskich. Uczęszczał do gim. w B.Podl., które uk. w 1899 r., uzyskując świadectwo dojrzałości. Nast. rozpoczął studia na Wydz. Prawnym Cesarskiego UW. w 1904 r. uzyskał st. kandydata nauk prawniczych. W t.r. ożenił się z Anną Bogusławą z d. Schirmer.
Po uk. aplikacji R został sędzią sądu handlowego w W. Pracował również jako naucz. w gim. gen. Pawła Chrzanowskiego w W. (ob. Lic. im. S. Żółkiewskiego). Była ta pierwsza średnia szk. polska na terenie zaboru ros. i w 1905 r. największa szk. średnia na ziemiach polskich. R działał również na polu spółdzielczym, współpracując m. in. z Stanisławem Wojciechowskim (późniejszym prezydentem RP). Założył stow. spoż. „Społem” w Piasecznie k. W. oraz zorganizował tam osiedle willowe „Reytany” dla pracujących w W. przedstawicieli inteligencji.
Latem 1914 r. R został zmobilizowany i przydzielony jako radca prawny do wojsk. zarządu robót hydrotechnicznych na froncie rumuńskim. Po wybuchu rewolucji lutowej znalazł się w Odessie, gdzie wstąpił jako ochotnik do Związku Wojskowych Polaków. Przez pewien czas był wiceprezesem Polskiego Komitetu Wykonawczego w Odessie, a także prezesem Rady Bezpieczeństwa Odessy. W d. 7 VI-22 VI 1917 r. wziął udział w I Ogólnym Zjeździe Wojskowych Polaków w Rosji. W trakcie obrad doszło do rozłamu, w wyniku którego R znalazł się w obozie Lewicy Niepodległościowej. Podczas odrębnych obrad został wybrany na przew. sekcji statutowej Komitetu Głównego Związku Wojskowych Polaków w Rosji (Lewicy), opozycyjnej wobec Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego. Z ramienia Komitetu Głównego brał udział w negocjacjach z ministrem wojny i marynarki Rządu Tymczasowego Aleksandra Kiereńskiego, na wskutek których uzyskano zwolnienie 17 pol. legionistów więzionych w Kijowie. R uczestniczył również w II Zjeździe Wojskowych Polaków w Rosji. Ponadto piastował funkcję wiceprezesa Rady Organizacji Polskich Rosji Południowej, a dodatkowo był wydawcą czasopisma „Głos Polski w Odessie. Pismo polityczne, społeczne i literackie”.
Po powrocie do kraju w 1918 r. R podjął prace sędziego w SO w Warszawie. 28 X 1921 r. R został wiceprezesem tegoż sądu. Jednak w 1928 r. wystąpił z sądownictwa podejmując pracę jako pisarz hipoteczny przy SO w Równem. Na tym stanowisku pracował do 1934 r., po czym został notariuszem w Chełmie Lubelskim. W dalszym ciągu angażował się w działalność społ. Wyrazem tego są powierzane R funkcje i stanowiska. Był m. in. prezesem PMS w Chełmie, prezesem PCK oddz. w Chełmie, czł. zarządu Stow. „Kultura” oraz założycielem działającego na terenie m. Chełm Stow. Upiększania Miasta. Ponadto udzielał się na polu publicystyki, ogłaszając drukiem kilka prac: O dostęp własny do Morza Czarnego (Równe 1934 r.), Nadzwyczajna okazja do rozbudowy floty wojennej (Chełm 1936 r.), O brakach i potrzebach miasta Chełm (Chełm 1936 r.). Podjął się równie ż przekładu z jęz. ros. powieści Własa Doroszewicza Sąd kalifa nad tancerką (Chełm 1938 r.). Publikował również artykuły w prasie prawniczej.
Wśród zajęć hobbystycznych ważną rolę odgrywała pasja kolekcjonerska. R gromadził dzieła sztuki pol. w tym zegary pol. z XVI-XIX w. Najcenniejszy eksponat – renesansowy zegar stołowy z XVI w. z rytym h. m. Poznania R podarował temu m. Zegar ma średnicę 12,5 cm i wysokość 8 cm. Ścianki puszki zegara zdobią cięte otwory, które umożliwiają wydobywanie się dźwięku oraz trzy grawerowane medaliony, z których jeden zawiera h. Poznania, a dwa popiersia rycerzy. Ob. zegar znajduje się w Muz. Historii m. Poznania. Większość pozostałych zb. R uległo zniszczeniu wraz z domem w W. przy ul. Wielkiej 19 w czasie powstania warszawskiego. On sam okupację przeżył w Chełmie. Znalazł się na liście zakładników zamordowanych przez hitlerowców w lesie zwanym Kumową Doliną. Ocalał dzięki przypadkowi, gdyż w d. aresztowania zakładników przebywał poza Chełmem, w swej posiadłości w Cycowie k. Łęcznej.
R zm. 8 III 1948 r. W małż. z Anną Bogusławą miał c. Wandę (1907-1986), artystkę malarkę, s. Zbigniewa (1905-1989), historyka sztuki i s. Janusza (1908-1985), geodetę.
Był odznaczony Medalem Niepodległości.
Red., Rewski Włodzimierz (1878-1949), PSB t. XXXI, Wr. 1988-1989, s. 179; Kalendarz. Informator Sądowy na rok 1934, oprac. J. Kirkiczenko, M. Kraczkiewicz, K. Rudziski;W. [1934]; Łoza S., Czy wiesz kto to jest?, W. 1938; „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości” 1922 Nr 4, s. 44; Miodowski A., Sprawozdanie z I Ogólnego Zjazdu Wojskowych Polaków w Rosji (7.06-22.06.1917 r.), „Studia Podlaskie”, tom X, 2000, s. 233-279; AAN, Ministerstwo Sprawiedliwości w Warszawie, Akta osobowe sędziów, notariuszy, prokuratorów i komorników. Rewski Włodzimierz, syn Aleksandra, ur. 27 sierpnia 1878 r., sygn., 4084.
(autor Andrzej WIŚNIEWSKI)