Ur. 1 XI 1897 r. w Kamionce na Inflantach. Studiował architekturę w Kazaniu. Uk. Wydz. Medyczny USB w Wilnie. W 1928 r. uzyskał dypl. lekarski. Jako lek. organizował służbę zdrowia na Polesiu i Wileńszczyźnie. Dr nauk medycznych.
W 1934 r. G został lek. pow. w MM. Nadzorował lecznictwo, zarówno otwarte, jak i zamknięte: szpit. w MM i Mieni, sanatorium w Rudce. Organizował ośrodki zdrowia i specjalistyczną opiekę zdrowotną (1936 r. - 3 przychodnie leczniczo-zapobiegawcze). Powołał wyposażony w aparat Roentgena ośrodek diagnoz gruźliczych w Rudce.
Podczas II woj. świat. G nadzorował opiekę zdrowotną w MM i w wiejskich ośrodkach zdrowia pow. mińskiego. Z lek. miejskim Olgierdem Mackiewiczem, walcząc z chorobami zakaźnymi kontrolował stan sanitarny MM. Działał w Pow. Komitecie Samopomocy Społ. i Komisji Sanitarno-Bud. Dbał o aprowizację najbiedniejszych, także wysiedleńców. W tym celu jako lek. pow. i prezes oddz. PCK 5 IV 1940 r. skierował do burmistrzów i wójtów prośbę o bezpłatną dzierżawę gruntów na ogródki warzywne. Od IX 1944 r. wiceprezes Pow. Komitetu Pomocy Warszawie, wspierającego uchodźców ze stolicy. Pomagał w przejściowym szpit. dla rannych powstańców. Podczas okupacji w jego mieszkaniu prowadzono tajne komplety (uczestniczyły w nich c.: Irena i Maria).
Po II woj. pocz. jako lek. pow., a po 1948 r. m. in. kierownik Zakł. Lecznictwa Pracowniczego Warszawskiego Oddz. Woj. w Okręg. Ośrodkach Zdrowia (Kołbiel, Dobre, Mrozy, Latowicz, Kałuszyn, Siennica), wprowadzał dentystykę, położnictwo i higienę szkol. Organizował gabinety specjalistyczne w Szpit. Pow. i w Pow. Ośrodku Zdrowia w MM. Nadzorował sanatorium w Rudce i Stację Odmy Sztucznej w MM. W celu zapewnienie wykwalifikowanej kadry G kierował lek. na studia dokształcające, sam uzyskał specjalizację z dermatologii u prof. Stefanii Jabłońskiej. Rozwijał resortową służbę zdrowia (m. in. PKP). W l. 1945-46 i 1948-49 uczył przedmiotu: higiena i anatomia w pryw. Szk. Handl. w MM.
Ożenił się z Pelagią Hryniewicką (1904-1976) lek. okulistą (dypl. lek. 1929 r.). Małż. poza zatrudnieniem w placówkach służby zdrowia prowadzili praktykę pryw. Doczekali się c.: Marii, Ireny i Krystyny.
G za zasługi w organizacji służby zdrowia był nagradzany i odznaczany, zarówno w II RP, jak i po II woj. świat., m. in. Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości (1928 r.) czy Srebrnym Krzyżem Zasługi (1947 r.).
G zm. 10 IV 1975 r. w MM, pochowany na cm. paraf. Wspominając go Tadeusz Chróścielewski – miński poeta i prozaik, napisał: Dobry człowiek, świetny lekarz i organizator służby medycznej w terenie.
D. 20 XII 2021 r. RM MM Uchwałą nr XXXIX.359.2021 nadała drodze gminnej wewnętrznej nazwę Władysława Gucewicza.
Grzeszak J., Służba zdrowia, [w:] Dzieje Mińsk Mazowieckiego 1421-1971, W. 1976, s. 426; Chróścielewski T., O dawnych lekarzach w moim rodzinnym mieście, „Rocznik Mińskomazowiecki”, z. 2/1994, s. 30; Kazikowski S., Wspomnienia Mińskomazowieckie, MM 2010, s. 149, Kłos L. M., Mińsk Mazowiecki. Miasto i powiat w drugiej Rzeczypospolitej, W. 2010, s. 194; Kłos L. M., Zarys historii szpitala powiatowego w Mińsku Mazowieckim, MM 2014, s. 38-19; Kłos L. M., Włodarze Mińska Mazowieckiego XIX-XX wiek, MM 2020, s. 173, 175; Kuligowski J., Mińsk Mazowiecki w okresie międzywojnia, TOM V, VI wieków Mińska Mazowieckiego, MM 2018-2019, s. 95; Kuligowski S., Mińsk Mazowiecki w latach 1939-1944 (wojna i okupacja), TOM VI, VI wieków Mińska Mazowieckiego, MM 2020, s. 97, 105, 153, 160, 164, 165, 173,177, 447, 449; Mitkiewicz K., Spojrzenia wstecz, W. 1970, s. 274; Mirska H., Mirska B., Nieuczesane wspomnienia i refleksje Hanny Mirskiej, [w:] „Rocznik Mińskomazowiecki”, tom 30/2022, s. 254; „Monitor Polski” Nr 103 z 31 VII 1947 r., s. 2; Gucewicz K., Doktor Władysław Gucewicz, Nota biograficzna [tekst niepublikowany];.Relacja c. Gucewicz K. z 24 VI 2023 r., relacja Boguc K. z 23 VI 2023 r.; Uchwały RM, VIII kadencja 2018-2023, https://www.bip.minsk-maz.pl. [dostęp 12.05.2023].
(autor Lilla Małgorzata KŁOS)