Ur. 22 XI 1868 r. w Miroszowie k. Racławic, diec. krakowska. Studiował w sem. duchowym w Kielcach i L. Święcenia kapłańskie otrzymał w L. z rąk bpa Franciszka Jaczewskiego w 1891 r. Po nich pracował jako wikariusz w Łukowie (1891-1892), Piotrowinie (1892), Garbowie (1892-1893), Wąwolnicy (1893), Przesmykach (1894-1896), Żelechowie Rykach i B.Podl. Na pierwsze probostwo trafił do Górek pow. konstantynowski (1900-1907). 29 X 1906 r. gubernator siedlecki napisał na Sz. donos do władz w Petersburgu o dokonaniu chrztu niepełnoletnich prawosł. Podobny donos został napisany do władz ros. na ks. w 1910 r., że duchowny przyłączył do chrześcijaństwa niepełnoletnich prawosł: Jana Sacharczuka i Katarzynę Szaniawską. W l. 1909-1912 do gen. gubernatora wpłynęło łącznie 16 raportów o dokonanie chrztu na niepełnoletnich prawosł. przez S. Sprawy te były umarzane na wskutek ustępstw caratu wobec grekokatolików po rewolucji 1905 r.
Niewyciągnięcie sankcji karnych wobec S. nie oznaczało, że władze ros. pozostały bezczynne. Być może z powodu żądań administracji ros. S. w 1907 r. został przeniesiony na stanowisko administratora w par. Ceranów, gdzie sprawował posługę do 1911 r. W l. 1911-1912 był administratorem par. w Woli Gułowskiej, nast. w Skierbieszowie (1912-1913) i od XI 1913 r. w Miastkowie. W 1919 r. został administratorem par. w Krzesku, gdzie przebywał do 1922 r. Wówczas został zwolniony z obowiązków. Wyjechał do Bydgoszczy, gdzie pełnił posługę duszpasterską w par. pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa przy pl. Piastowskim. W 1925 r. Sz. otrzymał godność kanonika kapituły bazyliki mniejszej św. Marka w Rzymie. Był to ogromny zaszczyt. Funkcję objął 19 VI 1925 r. w święto Najświętszego Serca Pana Jezusa. Z powodów zdrowotnych odszedł na wcześniejszą emeryturę, kupił dom w Janowcu Wielkopolskim koło Gniezna i zamieszkał w nim. Tu zastała go wojna.
Po agresji III Rzeszy na Polskę pragnął powrócić do diec, podl., ale w 1941 r. został przez Niemców aresztowany i wywieziony do obozu KL Auschwitz. Otrzymał numer obozowy 20 314. Zginął we IX 1941 r. w komorze gazowej, zamordowany cyklonem B. Był najstarszym z kapłanów podl. zamordowanych w Auschwitz. Przeżył w kapłaństwie 50 l.
Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła Ojczyzny w latach 1861-1915. Materiały z urzędowych świadectw władz rosyjskich, archiwów konsystorskich, zakonnych i prywatnych, oprac. P. Kubicki, cz. 1. Dawne Królestwo Polskie, t. II Diecezje: lubelska z podlaską i płocka, Sandomierz 1933, s. 239; Sobolewski Z. ks., Imię Twoje wysławiamy. Dzieje Diecezji Siedleckiej (1818-2018), S. 2018, s. 173; Jarmoch E. ks., Bylina S. ks., Te Deum Laudamus. Biskupi-Duchowieństwo-Ruchy religijne Diecezji Siedleckiej w latach 1818-2018, S. 2018, s. 318; „Wiadomości Diecezjalne Podlaskie”, nr 4-6, 1921, s. 104; „Wiadomości Diecezjalne Podlaskie”, nr 10-11, 1922, s. 206; Nasz człowiek, który zasłużył na ważną godność w Rzymie, „Express Bydgoski”, https://expressbydgoski.pl/nasz-czlowiek-ktory-zasluzyl-na-wazna-godnosc-w-rzymie-znani-w-bydgoszczy/ar/10817206, [dostęp 29.09.2022].
(autor Wiesław CHARCZUK)