Ur. 12 X 1855 r. w Łazach k. Siedlec. Brat pianisty i kompozytora Henryka Pachulskiego (zob.). Podobnie jak Henryk, także P. uczęszczał do Konserwatorium Moskiewskiego, gdzie rozwijał swoje umiejętności w dziedzinie kompozycji pod kierunkiem samego Piotra Czajkowskiego, a 10 II 1878 r. uczestniczył w wykonaniu jego 4 Symfonii. W 1882 r., prawdopodobnie z polecenia Piotra Czajkowskiego P. został sekr. Nadieżdy von Meck ( w l. 1831-1894), a do jego obowiązków należała edukacja muzyczna dzieci arystokratki. Oprócz tego prowadził lekcje jęz. polskiego dla Nadieżdy von Meck i jej dzieci. Poślubił jej c. Julię (1853–1915 r.). Przez wiele l. był pośrednikiem w kontaktach Czajkowskiego z Nadieżdą von Meck.
Uważa się, ze był uczniem Jana Hřímalego i Piotra Czajkowskiego.
Wśród znanych utworów P. muzykolodzy wyróżniają Quartett e-moll für 2 violinnen, viola und violoncelle. Utwór został skonstruowany w oparciu o klasyczną, czteroczęściową formę kwartetu smyczkowego: maestoso, scherzo, andante i finale. Część pierwsza składa się z tematu i następujących po nim ośmiu wariacji. Warto również zwrócić uwagę na dwa ostatnie fragmenty. Za element formotwórczy w andante posłużyła fraza oparta na dialogu i skrzypiec i wiolonczeli. W finale natomiast dostrzegamy dość liczne zastosowanie trójdźwięków, co wywołuje wśród odbiorców wrażenie zastosowania bogatszego aparatu wykonawczego.
Zm. w 1919 r. w Moskwie, gdzie został pochowany.
Poznansky A., Tchaikovsky, The Quest for the Inner Man, LimeTree 1991, s. 288-344; Полоцкая Е.Е., П.И. Чайковский – В.А. Пахульский: история педагогических отношений, Moskwa, 2016; Rzepiecki K., Józef Wieniawski (1837-1912) – epoka, człowiek i dzieło. Studium historyczno-muzykologiczne, rozpr. doktorska napisana pod kierunkiem ks. dr. hab. Piotra Wiśniewskiego, prof. KUL, rkps., Lublin 2019, s. 49-51.
(autor Elena VLADIMIROVA)