Ch. ur. 10 IV 1868 r. w gub. siedleckiej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1890 r. Od 1892 r. pełnił urząd wikariusza par. Sterdyń i Przesmyki. Będąc wikarym w Przesmykach gubernator siedlecki doniósł władzom carskim, iż młody ks. wygłosił w VIII 1892 r. w tym kościele kazanie, którego treść podburzała wiernych przeciwko caratowi. Policja carska wszczęła śledztwo przeciwko Ch., m.in. udowodniono, że ostrzegał swoich parafian aby nie wypowiadali się na temat księży rządowi schizmatyckiemu. Za to przewinienie ros. władze rządowe zażądały usunięcia Ch. z wikariatu w Przesmykach, nakazały mu zamieszkać w Lublinie i czynić tam posługę duszpasterską. Otrzymał dozór policyjny, który trwał ok. jednego r. Nast. po kilku mies. od tego wydarzenia władze carskie zgodziły się aby Ch. wrócił do czynnej pracy kapłańskiej pod warunkiem, iż będzie pracował poza pow. konstantynowskim. Został powołany na wikariat w Skrzeszewie, pow. sokołowski.
W l. 1894-1902 Ch. był wikariuszem w par. w Prostyni, pow. węgrowski, gub. siedlecka. Do Prostyni przybył w 1894 r. z wikariatu w Skrzeszewie. Asystował tam w 1899 r. przy zawieraniu związku małż. rodziców kardynała Stefana Wyszyńskiego (o. Stefana Wyszyńskiego był organistą). Dbając o wystrój świątyni w Prostyni w 1899 r. położył terakotę w kościele i przykrył dach blachą w miejsce dachówki. Jednym z większych jego osiągnięć było ożywienie działalności bractw: Trójcy Przenajświętszej i św. Anny oraz Żywego Różańca.
Kolejny konflikt między Ch. a rządem carskim wybuchł w 1902 r., kiedy sprawował posługę duchowną w Prostyni i dopuścił do odprawiania mszy kapłana nie zatwierdzonego przez władze. Ponadto za przewinienie wobec władzy uznano udzielanie sakramentów świętych grekokatolikom. W trakcie kazania Ch. zgromił swoich oskarżycieli przed ros. władzami rządowymi i dodał, że kościół w Prostyni władza duchowna zamknie, jeżeli rząd go stąd usunie. Wskutek represyjnych działań urzędników ros. bp został zmuszony do przeniesienia Ch. Najpierw został wysłany na zastępstwo do Sosnowicy w pow. włodawskim gub. Siedleckiej, a następnie do Starej Wsi. Tam również otwarcie publicznie przedstawiał swoje antyrosyjskie stanowisko. Między innymi w 1909 r., w czasie nabożeństwa wielkanocnego mówił kazanie o pozostaniu Chełmszczyzny w granicach Król. Pol.
W l. 1910-1912 Ch. był prob. par. Krzesk, kontynuując budowę świątyni. Był czł. komitetu budowlanego. Jego podpis jako prob. widnieje także w aktach metrykalnych. Posługę w Krzesku zakończyła prawdopodobnie sprawa sądowa. W 1912 r. przed SOwS. odbyła się rozprawa przeciwko Ch. o to, że ochrzcił dziecko prawosł. rodziców w Krześlinie. W 1913 r. został przeniesiony do par. Ostrów w charakterze wikariusza. Mieszkał wówczas przy kaplicy we wsi Brzeźnica Książęca. Wkrótce został zwolniony z obowiązku wikariusza i przebywał do 1914 r. jako rezydent bez przydziału.
Już w Polsce niepodległej, od 28 XII 1918 r. do V 1919 r. Ch. był wikariuszem par. Pawłów pow. chełmski. W V-VIII 1919 r. pełnił funkcję rektora kościoła w Kaniem, z obowiązkiem opiekowania się kaplicą w Borowicy. Następnie został administratorem par. filialnej w Obszy a potem jej pierwszym prob. (od 4 IX 1919 r. do VII 1921 r.). Od VIII 1922 r. był prob. par. Czartowiec, a w l. 1926-1927 prob. w Chodywańcach (ob. gm. Jarczów, pow. tomaszowski, woj. lubelskie).
Po II woj. świat. ks. Wacław vel Władysław Ch. przybył na Ziemie Odzyskane do Radziądza koło Żmigrodu, z grupą swoich dawnych parafian zza Bugu, z terenów, które zostały zajęte przez Związek Sowiecki. W VIII 1945 r. został wysyłany do par. Skoraszewice koło Pępowa (archidiecezja poznańska). Był już w podeszłym wieku i praca duszpasterska na obcym terenie mu nie służyła. Powrócił w swoje rodzinne strony w pow. siedleckim. W l. 1950-1952 był prob. w par. pw. Podwyższenia Św. Krzyża w Seroczynie Sterdyńskim. Zm. w Seroczynie 2 IV 1952 r. Został pochowany na miejscowym cm.
Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła Ojczyzny w latach 1861-1915. Materiały z urzędowych świadectw władz rosyjskich, archiwów konsystorskich, zakonnych i prywatnych, oprac. P. Kubicki, cz. 1. Dawne Królestwo Polskie, t. II Diecezje: lubelska z podlaską i płocka, Sandomierz 1933, s. 42-43; Ogólny wykaz księży rzymskokatolickich, polskokatolickich, grekokatolickich, prawosławnych oraz ewangelickich, T. 1, cz. 1 A-J, Pro memoria universo clero, oprac. R. Kulik, H. Kulik, b.m. i d.w., s. 275-276, wersja elektroniczna https://www.rodzinakulik.eu/ogolny_wykaz_ksiezy/ogolny_wykaz_ksiezy_1_cz_1_a_j.pdf [dostęp 3.10.2022]. http://www.parafiaprostyn.pl/index.php/proboszczowie [dostęp 11.10.2022]; http://parafiaprostyn.pl/index.php/proboszczowie#20_ks.WaclawChojecki_1894-1902 [dostęp 11.10.2022]; „Wieści Sokołowskie”, nr 11, 2012. [dostęp 12.10.2022]
(autor Wiesław CHARCZUK)