Ur. 18 XI 1869 w Płońsku, s. małż. Józefa i Izabeli z d. Korpaczewskiej Wiechowiczów. W. po uk. seminarium od ok. 1893 r. wikariusz rzym.-kat. par. kapucyńskiej przy ul. Miodowej w W. i kapelan szpitalny. W 1897 r. kontakty z o. Janem Przyjemskim zaowocowały wstąpieniem 13 XII 1897 do nowicjatu tajnego Zgrom. Kapłanów Mariawitów Nieustającej Adoracji Ubłagania. Wstępując do Zgrom. wraz z im. zakonnym Łukasz obligatoryjnie przyjął imię Maria. Po profesji zakonnej 18 VIII 1898, W. 21 XI 1899 na ręce o. Kazimierza Marii Jana Przyjemskiego złożył wieczyste śluby zakonne. W l. 1897-1903 kustosz Zgrom. w okr. warszawskim. W 1902 r. jako sympatyk mariawityzmu („nowinkarz”) karnie przeniesiony do rzym.-kat. par. św. Jana Chrzciciela w Cegłowie. Po rozłamie (24 XII 1905) i wystąpieniu z Kościoła kat. W. organizował w Cegłowie par. mariawicką (1906). W 1907 par. pw. św. Jana Chrzciciela przeniosła się do wybudowanej przy udziale prob. W. neogotyckiej świątyni. W konsekracji uczestniczył dostojnik Starokat. Kościoła z Holandii. W. metodami pracy duszpasterskiej i osobistymi cechami charakteru zjednywał wiernych. W 1908 w par. zorganizował m. in. ochronkę dla dzieci (dla 250 osób), warsztaty rzemieślnicze (stolarskie, szewskie, tkackie, hafciarskie, pończosznicze i szwalnię), ambulatorium (tzw. szpital) oraz szk. 1-klasową (od 1911 r. 2-klasową, w l.1917-25 4-klasową, progim. z bibl. i czytelnią). Przy par. funkcjonowała jadłodajnia, rzeźnia z masarnią, 2 sklepy, sale zajęciowe dla dzieci i młodzieży oraz prowadzona od końca l. 20. XX w. przez Klasztor ss. Mariawitek piekarnia. Cegłów stał się największą mariawicką par. Okr. Podlaskiego (6 400 par.). Ze względu na liczbę odwiedzających miejscowość nazywano „mariawicką Częstochową” (ob. siedziba Diec. Podl.-Lubelskiej Starokatolików).
Będąc prob. cegłowskiej par. W. pełnił posługę duszpasterską w praskiej par. mariawickiej przy ul. Skaryszewskiej w W. Wspierał powołanie i funkcjonowanie par. mariawickich w MM, Długiej Kościelnej, Piasecznie i Siennicy.
W. w testamencie z 23 IV 1924 napisał: Że z łaski Bożej i wielkiego Miłosierdzia Bożego wierzyłem w świętą sprawę Mariawityzmu, a nawet w całym życiu moim nie miałem nigdy wątpliwości i pokusy, czy Mariawityzm jest sprawą Boską i od Boga daną, przeto w godzinę śmierci życia mojego oznajmiam Mariawitom i niemariawitom, że umieram spokojny i szczęśliwy, iż wielkiej i świętej sprawie życie moje mogłem z Łaski Bożej poświęcić. Czego nauczałem was za życia, tego was dziś jeszcze raz nauczam z okazji mojej śmierci. Słowa niniejsze zwracam również do całej mojej Rodziny, jako najbliższej mnie sercem.
W. zm. 26 IV 1924 w Cegłowie, spoczął na par. cm. mariawickim.
Mazur K., Mariawityzm w Polsce, Kr. 1991; Mazur K., Kościoły i związki wyznaniowe w siedleckiem. Historia, doktryna, współczesność, S. 1996, s. 116-18, 126; Gajowiczek Z. T., Na tropach tajemnic Cegłowa i okolic, Latowicz 2000, s. 49, 50; Kłos L.M., Mariawici ziemi mińskiej w czasach Drugiej Rzeczypospolitej, „Rocznik Mińskomazowiecki” 2004, z. 12, s. 15-30; Stulecie konsekracji świątyni par. Par. Kościoła Starokatolickiego Mariawitów pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w MM, ulotka okolicznościowa; AAN, MWRiOP, sygn.1431; Dróżdż G. M., Uroczystości jubileuszowe 100-lecia w parafiach: Cegłów 24 czerwca 2006, „Mariawita” 2006, nr 7-9 (https://www.mariawita.pl/2006_jubileusz.php, dostęp 28.01.2021); Ojciec Bolesław M. Łukasz Wiechowicz, Facebook Par. Kościoła Katolickiego Mariawitów w Długiej Kościelnej (dostęp 14 XI 2020); Pionierzy mariawityzmu, http://www.mariawita.pl/pionierzy.php (dostęp 14 XI 2020).
(autor Lilla Małgorzata KŁOS)