Ur. 12 X 1895 w Ałytarze k. Symbirska (ob. Uljanowsk w Rosji), s. Mieczysława i Teofilii Kolesińskiej. Od 1906 r. uczęszczał do Instytutu Mikołaja I w Gatczynie, gdzie w 1914 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. Następnie przez krótki czas studiował chemię w Warszawskim Instytucie Politechnicznym im. Cara Mikołaja II. Po wybuchu I woj. świat. – od V 1915 służył jako ochotnik w wojsku ros. Po uzyskaniu dyplomu Siergiejewskiej Szk. Artylerii w Odessie (w VI 1916) jako chor. dowodził plut. art. walcząc z Niemcami. Od III 1918 był oficerem Legii Rycerskiej I Korpusu Polskiego w Rosji, ale w IV otrzymał urlop.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, od II 1919 służył w WP. Pierwsze szlify w odrodzonej armii zdobywał na miesięcznym kursie oficerskim art. w Rembertowie, po ukończeniu którego zajął się dowodzeniem plut. Od IV 1919 był oficerem łączności dywizjonu, od VIII t.r. d-cą plut., I oficerem i pełniącym obowiązku d-cy baterii w 3 Pułku Art. Ciężkiej – późniejszym 1. Pułku Art. Ciężkiej Legionów. Między I a III 1921 przebywał na kursie franc. art. ciężkiej w Modlinie, następnie na kursie art. w Modlinie, po czym powierzono mu dowodzenie 1. baterią dywizjonu art. ciężkiej, wchłoniętego później przez 3 pułk art. ciężkiej. Jako d-ca służył do 1927 r. z przerwą między III a IX 1927, gdy przebywał na kursie d-ców baterii w Szk. Strzelań Artylerii w Toruniu. W III 1927 został przeniesiony na d-cę baterii do 14. dywizjonu art. konnej, a od VIII t. r. znów objął dowództwo 3. pułku art. ciężkiej, zaś od XI 1927 był tam d-cą szk. podoficerskiej. Z pocz. 1928 r. pełnił funkcję II oficera sztabu art. Dowództwa Obszaru Warownego Wilno. W okresie między VII a X 1929 odbywał przeszkolenie na kursie d-ców dywizjonów w Szk. Strzelań Artylerii w Toruniu. W IV 1930 przeniesiono go do 10. pułku art. ciężkiej, w którym dowodził krótko dywizjonem. Począwszy od V t.r. był kwatermistrzem i zarazem przez dość długi czas pełnił obowiązki z-cy d-cy pułku. W VI 1933 został ponownie d-cą dywizjonu. Od 1935 r. był z-cą d-cy 27. pułku art. lekkiej, a od 1936 r. d-cą 13. dywizji art. konnej. W 1935 r. otrzymał st. ppłk, a 1 X 1943 płk.
W VI 1939 objął dowództwo 26. pułku art. lekkiej i dowodził tą formacją również w okresie kampanii wrześniowej. W czasie walk został ranny, leczono go w szpitalach w Łodzi i W.
Po zakończeniu działań wojennych zaangażował się w działalność konspiracyjną SZP, później ZWZ i AK. Pracował m.in. w zespole inspektorów i pełnomocników Komendy Rezerw Krajowych przy KG ZWZ. W IV 1941 został powołany na stanowisko Komendanta Gł. Polskiej Organizacji Zbrojnej (POZ) „Znak”. Pozostawał nim do czasu scalenia POZ z ZWZ w AK. Po uruchomieniu akcji scaleniowej w okręgach S. został mianowany w XI 1942 komendantem Podokręgu Wschodniego („Białowieża”) Obszaru Warszawskiego, obejmującego pow.: garwoliński, miński, ostrowski, radzymiński, siedlecki, sokołowski i węgrowski.
Rozkazem Naczelnego Wodza z 24 XI 1943 został mianowany płk. służby stałej. W VII 1944 został d-cą 8. DP AK, odtwarzanej w ramach dowodzonego przez niego podokręgu.
Odznaczony pięciokrotnie Krzyżem Walecznych, (czterokrotnie w 1921 r. i po raz piąty 1 X 1944), Virtuti Militari V klasy (1921) i IV klasy (1959).
Po powrocie z ZSRR pracował w Spółdzielni Architektów Wnętrz „Ład” w W. Zm. 15 VIII 1964 w W. w wyniku wypadku samochodowego.
Znaki polski walczącej. Odznaczenia, orły, oznaki, odznaki, medale. Katalog, L. J. Welker, Toruń 1996, s. 120; Kunert A.K., Ilustrowany Przewodnik po Polsce Podziemnej 1939-45, W. 1996, s. 588; Kunert A.K., Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. 2, W. 1987, s. 171-72; Wojewódzki M., W tajnych drukarniach W. 1939-44. Wspomnienia, W. 1976, s. 64, 90, 410; Czas biegnie obok, P. Wiktorski, W. 1980, s. 49, 92; Kirchmayer J., Pamiętniki, W. 1987, s. 60, 188-89; Milewski W., Obowiązek uciekać, W. 1989, s. 67; Domański W.S., Z koroną i bez. Wspomnienia artylerzysty, Pruszków 2004, s. 58, 60, 62; Ważniewski W., Na przedpolach stolicy 1939-45, W. 1974, s. 55; Lewandowska S., Ruch oporu na Podl. 1939-44, W. 1982, s. 143; Matusak P., Ruch oporu w Polsce 1939-45, W. 1987, s. 241; Ney-Krwawicz M., KG AK 1939-45, W. 1990, s. 79; Gozdawa-Gołębiowski J., Obszar warszawski AK. Studium wojskowe, L. 1992, s. 175, 252, 396; Lewandowska S., Okupowanego Mazowsza dnia powszednie 1939-1945, W. 1993, s. 106, 291; Pietras S., POZ. Polska Organizacja Zbrojna. Siew – Racławice – POZ – AK, W.1996, s. 40, 57, 58, 70, 71, 88, 91, 155, 161, 130, 311, 313, 318-22, 343-45, 347, 354, 361; Gnat-Wieteska Z., AK. Obwód „Gołąb” Garwolin, Pruszków 1997, s. 30, 137, 168, 171; Strzembosz T., Rzeczpospolita Podziemna. Społeczeństwo polskie a państwo podziemne 1939-45, W. 2000, s. 294; Królikowski B., Ułańska jesień. Szkice do dziejów kawalerii II Rzeczpospolitej, L. 2002, s. 160; Wiąk J. W., Struktura organizacyjna AK 1939-45, W. 2003, s. 163; Komorowski K., Operacja „Burza” i Powstanie Warszawskie 1944, W. 2008; Piekarski S., Twórczość sceniczna w obozach internowania żołnierzy polskich w latach 1939-1947, T. 2, Piotrków Trybunalski 2005, s. 418-19; Gnat-Wieteska Z., Z dziejów „drugiej konspiracji”, Pruszków 2009, s. 7, 11, 37; Polskie Siły Zbrojne w Drugiej Woj. Świat. T. III. AK, Londyn 1950, s. 631; Proces szesnastu. Dokumenty NKWD, oprac. A. Chmielarz , A.K. Kunert, W. 1995, s. 49-54; AIPN, sygn. Biuro Udostępniania 1982/58, k.1-9; CAW Wojskowe Biuro Historyczne (WBH), Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych, sygn. I.482.31-2370, VM, k. 1-12; CAW WBH, Kolekcja Wojskowej Komisji Archiwalnej, sygn. VIII.802.342.3440, passim.
(autor Damian SITKIEWICZ)