Ur. 14 I 1817 w miejscowości Mikłusy należącej do zaścianka szlacheckiego Krasusza (płn.- wschodnia część ziemi łukowskiej, ob. na granicy gm. Trzebieszów i Zbuczyn). Syn Wiktora i Józefaty z Chromińskich, małżonków Radzikowskich. Ochrzczony 19 I 1817 w par. Trzebieszów (ob. na terenie pow. łukowskiego) przez ks. Onufrego Parulskiego. Wychowywał się w wielodzietnej rodzinie szlacheckiej mając 5 braci (Jan, Cyprian Antoni, Jędrzej, Leon, Jan Paweł) i 3 siostry (Balbina, Regina Antonina, Karolina Paulina). Rodzice prawdopodobnie przykładali dość dużą wagę do wykształcenia dzieci, gdyż R. uczęszczał do gim. pijarskiego w Łukowie, a jego najstarszy brat Jan, mimo iż nie był osobą duchowną, potrafił pisać.
Po ukończeniu gim. Alojzy wstąpił do Seminarium Duchownego w Janowie Podl. w 1836 r., gdzie po sześciu latach, dokładnie 29 VI 1842, przyjął z rąk bp. janowskiego Franciszka Lewińskiego święcenia kapłańskie. Został przydzielony do posługi w charakterze wikarego w par. Trzebieszów, w której jako duszpasterz pracował aż do śmierci. Ówczesnym prob. par. Trzebieszów był ks. Józef Twarowski, który pełnił liczne funkcje przy kurii janowskiej, a w 1856 r. został bp. pomocniczym tej diec. Z racji tego R. oprócz wikariatu pełnił w par. także funkcję administratora w l. 1842-56, a po przyjęciu przez ks. Twarowskiego nominacji biskupiej, został 11 XII 1856 mianowany prob. par. Trzebieszów. Podjął prężne działania zmierzające do wybudowania nowej świątyni, gdyż dotychczasowa została wyłączona z użytku kilka lat wcześniej, a w 1855 r. spłonęła i nabożeństwa sprawowano w kaplicy cmentarnej. W tym celu par. na czele z prob. zwróciła się do Rządu Gubernialnego w L. o wydanie zgody na budowę nowego, murowanego kościoła. Prace związane z wykonaniem projektu budynku oraz uzyskaniem zgody władz carskich na budowę kościoła trwały trzy l. (1859-61). Fundusze na budowę i wyposażenie nowego kościoła pochodziły ze składek wiernych oraz prywatnych funduszy R. Ks. prob. osobiście zawiadywał budową kościoła, brał udział przy opracowaniu funduszu budowy czy nadzorował prace budowlane, w trakcie których oprócz kościoła, zbudowanego w 1863 r., powstała nowa dzwonnica, ogrodzono kamiennym parkanem cm. kościelny oraz odnowiono plebanię.
Oprócz działań związanych z budową nowego kościoła, R. zasłużył się dla par. ofiarną pracą duszpasterską. Wraz z ks. wikarym Kazimierzem Jaroszewiczem, z którym współpracował 43 l. (1842-85), pełnił posługę nie tylko szafarza sakramentów, ale także oddanego wychowawcy młodzieży oraz opiekuna wspólnot modlitewnych o czym świadczą pochlebne opinie o księżach wikarych zachowane w aktach wizytacyjnych. Wyrazem uznania pracy duszpasterskiej ks. wśród parafian było wmurowanie po jego śmierci w jednym z filarów w kościele epitafium dziękczynnego za l. posługi R.
Zm. 27 XII 1886, posługa kapłańska w par. Trzebieszów R. trwała 44 l., w trakcie której doczekał się tytułu kanonika hon. Ciało zmarłego ks. prob. zostało pochowane w kaplicy cmentarnej w Trzebieszowie.
Słownik geograficzny Król. Pol. i innych krajów słowiańskich, t. IV, W. 1883, 647; Tamże, t. XII, W.1892, s. 556; Rzewuski J., Dzieje par. Trzebieszów i jej mieszkańców w l. 1430-1860, W. 2006, 47-48; Rzewuski J., Par. rzymskokatolicka i dobra ziemskie w Trzebieszowie w l. 1790-1939, W. 2017, 41-46, 150, 163-64; APS, nr zespołu 594, Akta stanu cywilnego par. rzymskokatolickiej w Trzebieszowie pow. Łuków z l. 1862, 1871-1915, seria nr 1, Akta stanu cywilnego z l. 1871-1915, sygn. 26, Duplikat akt urodzonych, zaślubionych i umarłych z 1886 r.; APL, nr zespołu 1938, Akta stanu cywilnego par. rzymskokatolickiej w Trzebieszowie z l 1810-73, seria nr 1, Akta Cywilne z l. 1810-25, sygn. 20, Księga urodzeń, zapowiedzi, małżeństw i zgonów z 1817 r.; Arch. Parafialne w Trzebieszowie, sygn. 194, Wizytacja kościoła parafialnego w Trzebieszowie w 1860 r.; Tamże, sygn. 195, Akta budowy kościoła parafialnego w l. 1861-67.
(autor Marcin KRASUSKI)