Ur. się 4 II 1922 we wsi Drelów położonej ok. 10 km od Międzyrzeca Podl. Rodzice Jan i Katarzyna z domu Opałko, posiadali w Drelowie gosp. rolne. Tam też rozpoczął swoją edukację w szk. powsz., zaś na dalsze kształcenie wyjechał do Międzyrzeca Podl. W 1930 r. rozpoczął naukę w Gim. Kupieckim w Międzyrzecu. Po wybuchu wojny, gdy Niemcy zamknęli szk., wrócił do Drelowa. W czasie okupacji był czł. AK na terenie placówki Drelów-Bereza. 25 VIII 1944 został aresztowany przez NKWD i uwięziony pocz. w Radzyniu, potem w L. przy ul. Ewangelickiej. Po uwolnieniu został wcielony w szeregi WP. Jako żołnierz 9 Zapasowego PP stacjonował w L., potem w Oficerskiej Szk. Art. w Chełmie i dalej jako ppor. art. w Bydgoszczy i Toruniu. Będąc w wojsku złożył egzamin dojrzałości w Lic. Mat.-Fizycznym w Toruniu.
W 1947 r. po opuszczeniu szeregów wojska rozpoczął pracę w szkolnictwie, najpierw w Dąbrowie, potem w Łysołajach, jednocześnie uzupełniając kwalifikacje pedagogiczne i studiując w L., najpierw prawo na KUL-u, potem etnografię z prehistorią na UMCS. Po skończeniu studiów i doskonalącym kursie O. został powołany na stanowisko wicedyr. Państw. Szk. Budownictwa, a po krótkim czasie został dyr. Technikum Geodezyjno Drogowego. Szk. tej poświęcił 23 l. życia. Tematem jego pracy doktorskiej był Ludowy obrzęd weselny w Lubelskiem. Zagadnienia genezy i zmienności. Wyróżniające efekty pracy zaw. oraz poważny dorobek nauk., zdecydowały, że 1 III 1973 został powołany na stanowisko dyr. Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych (IKNiBO) w L. Instytut ten był filią IKN i BO w W. Opublikował wówczas m. in.: Ogólne założenia działalności IKNiBO w L., L. 1973; Model nauczyciela w literaturze pedentologicznej. IKNiBO L. 1975; Prakseologiczne aspekty działania wizytatorów. IKN w W. Problemy kierowania szkołą. Rola prawidłowej organizacji pracy wizytatorów w podnoszeniu efektywności pracy pedagogicznej. IKN, W. 1980.
D. 15 IX 1975 otrzymał nominację na stanowisko wicekuratora Oświaty i Wychowania Kuratorium w L. Ukończył z wyróżnieniem studia podyplomowe z organizacji i zarządzania oświatą w W. Lata 1975-81 to okres trudnej i wyczerpującej pracy w Kuratorium Oświaty, w czasach, które dziś można określić jako przełomowe dla kraju.
Za osiągnięcia w pracy został odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP (1977), Medalem KEN (1982), oraz tytułem hon. Zasłużony Nauczyciel PRL (1983).
Przez okres pracy zaw. O. interesował się sprawami Międzyrzecczyzny, publikował artykuły gł. w „Roczniku Międzyrzeckim”, ale także w tyg. społ.-kult. „Kamena” i wydawnictwie zbiorowym „Lud”. W „Głosie Międzyrzeckim” z V 1998 udzielając wywiadu pisał na temat zgromadzonych przez lata materiałów archiwalnych: Są to rzeczy cenne, a ja mam głębokie poczucie satysfakcji, że to zrobiłem dla mojej rodzinnej wsi i dla całego regionu Międzyrzecczyzny. Szczególne miejsce w dorobku nauk. mają trzy obszerne pozycje książkowe: Obrzędy weselne w Lubelskiem. Materiały badań etnograficznych nad obrzędowością weselną, Wr. 1971; Kwestionariusz do badań Polskiego Atlasu Etnograficznego. Zwyczaje i obrzędy weselne, Wr. 1975 – wspólnie z prof. Józefem Gajkiem, Monografia wsi Drelów, L. 1996 – wydana
przez Urząd Gminy Drelów. W „Roczniku Międzyrzeckim” ukazały się m. in.: Obrzędowość weselna ludu Międzyrzecczyzny, t. III, 1971; Zwyczaje, obrzędy i wierzenia pogrzebowe ludu Międzyrzecczyzny, t. XII-XIII, 1980-81; Święto umarłych w zwyczajach i wierzeniach ludu Międzyrzecczyzny, t. XVIII, 1986; Wspomnienie o ks. Karolu Leonardzie Wajszczuku, t. XIX ,1987; Dr Józef Olszański (1912-86), t. XIX, 1987; Zwyczaje , obrzędy i wierzenia ludu Międzyrzecczyzny, związane z okresem Bożego Narodzenia, t. XX-XXII, 1988-90; Wspomnienie o Bagnoskich Zakładnikach (19 IX 1942), t. XXIII-XXIV, 1991-92; Wspomnienie o mieszkańcach Międzyrzecczyzny więzionych w sowieckich łagrach w l. 1944-47, t. XXV, 1993; Ćwierćwiecze działalności regionalno-nauk. i wydawniczej Tow. Przyjaciół Nauk w Międzyrzecu Podl. (1968-93), t. XXV, 1993; Wspomnienie o doktorze Marianie Kowalskim, t. XXVII, 1997; Śladami człowieka z epoki kamiennej we wsi Przechodzisko, t . XXVII, 1997. W 2000 r. ukazała się książka, która zawiera praktycznie cały dorobek badawczo-nauk. z zakresu etnografii pt. Zwyczaje i obrzędy ludu Międzyrzecczyzny.
O. był przez cały czas aktywnym czł. Tow. Przyjaciół Nauk (TPN) w Międzyrzecu Podl. Będąc już na emeryturze niejednokrotnie uczestniczył w zebraniach tow., napisał pracę podsumowującą 25-letnią działalność nauk.-wydawniczą TPN w Międzyrzecu Podl. Za zasługi dla regionu otrzymał tytuł Hon. Obywatela Miasta Międzyrzeca Podl. Udzielał się również w pracach Polskiego Tow. Ludoznawczego. Był człowiekiem niezwykle pracowitym i skromnym. Posiadał umiejętność organizowania własnej pracy i ludzi z którymi współpracował. Każdą zaczętą sprawę zawsze doprowadzał do końca. Miał ogromne poczucie odpowiedzialności za wszystko co robił. Wierzył w uczciwość ludzi. Był zawsze życzliwy dla otoczenia. Odznaczony medalami: Przyjaciel Harcerstwa, Przyjaciel Dziecka, Zasłużony Działacz Kultury, Za zasługi dla Lubelszczyzny, Zasłużony dla Gminy Drelów.
O. zm. 22 III 1999 w L. i został pochowany na cm. komunalnym w L (Majdanek). W 1949 r. zawarł związek małż. z Henryką Makowicką, z tego związku ur. się w 1953 r. c. Barbara po mężu Wysocka. Po śmierci żony (11 IV 1965) ożenił się ponownie (22 III 1969) z wdową Barbarą Żepińską z domu Łazuka, która zm. 7 V 2002.
Szulik A. K., Feliks Olesiejuk (1922-99), [w:] „Rocznik Międzyrzecki” t. XXIX-XXX, 1999, s. 367-69; Feliks Olesiejuk (1922-99) życiorys, [w:] Olesiejuk F., Zwyczaje i obrzędy ludu Międzyrzecczyzny, Drelów 2000, s. 291-93; Gauda A., Przedmowa [w:] Olesiejuk F., Zwyczaje i obrzędy ludu Międzyrzecczyzny, Drelów 2000, s. 7-8; Kornacki R., Zakończenie, [w:] Olesiejuk F., Zwyczaje i obrzędy ludu Międzyrzecczyzny, Drelów 2000, s. 289-90; Kornacki R., Feliks Olesiejuk, [w:] Międzyrzec w życiorysy wpisany, Międzyrzec Podl. 2011, s. 244-46; Inf. c. Barbary Wysockiej.
(autor Ryszard KORNACKI)