Ur. się w 1765 r. w Radziwiłłowie na Wołyniu, s. Leona Macieja i Magdaleny z Kossakowskich. W 1788 r. w ramach rodzinnych działów otrzymał majątki Korczew i Oserdów. Pełnił kolejno urzędy: skarbnika drohickiego (1789), miecznika podlaskiego (1790) i cześnika podlaskiego (1794). W 1789 r. wybrano go na deputata do Trybunału.
W 1792 r. przystąpił do konfederacji targowickiej oraz zawiązał konfederację drohicką. Był to jednak krótkotrwały epizod, ponieważ już w 1794 r. wziął udział w Powstaniu Kościuszkowskim. Przez zjazd obywateli ziemi drohickiej w Drohiczynie został wysłany w charakterze delegata do Tadeusza Kościuszki. Następnie wybrano K. na czł. Komisji Porządkowej Drohickiej. Pełnił w niej funkcję pełnomocnika do Rady Najwyższej Narodowej. Organizował obronę powierzonego mu odcinka Bugu od Grannego do Mielnika. Pod swoimi rozkazami zgromadził blisko 7000 powstańców. Sporządzał także raporty informujące o ruchach wojsk nieprzyjacielskich, ich liczebności i uzbrojeniu. Jego raporty były bardzo wnikliwie analizowane przez Radę Najwyższą Narodową. W czasie przemarszu wojsk gen. Suworowa w kierunku W. K. najprawdopodobniej opuścił Korczew i udał się do stolicy. Przechodzące przez Korczew wojska ros. zdewastowały jego maj.
Po trzecim rozbiorze Korczew i Oserdów znalazły się w zaborze austriackim. W 1804 r. K. legitymował się ze szlachectwa w Galicji Zachodniej.
Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Alojzą hr. Jabłonowską miał dwoje dzieci: Leona Rocha (ur. 1793 r., zm. mając jeden miesiąc) oraz Tadeę Różę (ur. 1794 r., żyła jedynie siedem godzin). Alojza Kuczyńska zm. 8 III 1795 w wieku 20 lat. Drugą żoną była Józefa z Butlerów, starościanka preńska, pochodziła z arystokratycznej, katolickiej rodziny irlandzkiej Ormonde – Butlerów, która wyemigrowała z Irlandii z powodu prześladowań religijnych. Z tego drugiego małż. na świat przyszły dzieci: Felicjanna Konstancja (1805-15), Józefa Kornelia (1807-77) małż. Franciszka Katerli – majora wojsk pol., Aleksander Józef Michał (1803-58).
Zm. 28 II 1814, został pochowany w podziemiach kościoła par. w Knychówku.
PSB, Wr. 1971, T. XVI (Zahorski A.) – autor błędnie datuje narodziny K. na ok. 1750 r. Wpis z księgi zmarłych par. Knychówek podaje, że w chwili śmierci K. miał 49 l. Z tego wynika, że ur. się on w 1765 r. Datę tą potwierdza również akt chrztu mówiący, że odbył się on 21 V 1765; „Historia i Świat” 2016, nr 5 (Leśniczuk A.); Boniecki A., Herbarz polski, T. 13, W. 1909, s. 118-19; Wężyk W., Kronika rodzinna, W. 1987; Ostrowska R., Mój Dom, S. 1998; „Niedziela Podlaska” 1997, nr 32, s. III; „Rocznik Lubelskiego Tow. Genealogicznego” T. III, 2011, s. 59-97; „Tyg. Siedlecki” 2012, nr 33, s. 14-15; ADD: Akta par. Knychówek, sygn. I/B/4, Księga chrztów par. Knychówek z l. 1780-97, sygn. I/D/1, Księga zgonów par. Knychówek z l. 1759-97, sygn. I/D/4, Księga zmarłych par. Knychówek 1811-25; Kopia aktu chrztu K. w posiadaniu autorki.fot. [https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Herb_Slepowron.jpg; dostęp 30.04.2021].
(autor Anna LEŚNICZUK)