Ur. się w 1803 r., s. Feliksa i jego drugiej żony Józefy z Butlerów. Młody Aleksander nie uczęszczał do szkół, wychowywała go gł. matka. Odziedziczył po niej zamiłowanie do polowań. Po ojcu otrzymał: dobra miedzeńskie (pow. węgrowski), kurczyckie i worotniewskie na Wołyniu, Zyple na Suwalszczyźnie oraz gł. siedzibę Kuczyńskich – Korczew na Podl. Był bardzo dobrym i zapobiegliwym gospodarzem dążącym do modernizacji swoich dóbr. Część z nich oczynszował. Największą pasją K. była hodowla koni wyścigowych oraz wierzchowych. Założył i prowadził w Korczewie stadninę koni czystej krwi arabskiej. Uczestniczył w organizowaniu Tow. Wyścigów Konnych w W., od 1843 r. przez szereg lat jego prezes.
Brał udział w Powstaniu Listopadowym. Był organizatorem i oficerem gwardii ruchomej w woj. podl. oraz adiutantem przy sztabie gen. Józefa Chłopickiego. Własnym nakładem wystawił oddz. 60 strzelców.
Potrafił się odnaleźć w nowej popowstaniowej rzeczywistości. Został także wybrany marszałkiem gubernialnym szlachty. Pełnił funkcję Radcy Stanu. Od cara Aleksandra II otrzymał tytuł szambelana oraz Order Św. Anny.
D. 29 IX 1834 poślubił niezbyt majętną pannę Joannę z Wulfersów (jest ona znana za sprawą korespondencji z Cyprianem Kamilem Norwidem, dla niej poeta napisał utwór Do Pani na Korczewie). Z tego małż. ur. się trzy c.: Ludwika (zamężna z hr. Tadeuszem Ostrowskim), Józefa ( zamężna z Adamem Męcińskim) i Cecylia.
Zm. 20 V 1858 w W.
PSB, Wr. 1971, T. XVI (Kierek A., Kuczyńska Joanna); „Historia i Świat” 2016, nr 5 (Leśniczuk A.); Boniecki A., Herbarz polski, T. 13, W. 1909, s. 119; Ostrowska R., Mój Dom, S. 1998; Wężyk W., Kronika rodzinna, W. 1987; „Wiadomości” 1965, nr 16/17, s. 5; „Niedziela Podlaska” 1997, nr 33, s. II; „Tyg. Siedlecki” 2012, nr 33, s. 14-15; Arch. Diecezjalne w Drohiczynie: Akta par. Knychówek, sygn. I/D/7, Księga zmarłych par. Knychówek z l. 1857-68, sygn. I/M/6, Księga małżeństw par. Knychówek 1827-66; Fot. ze zbiorów BN w W.
(autor Anna LEŚNICZUK)