Ur. 3 XII 1796 w W. jako s. Franciszka i Anny z Białeckich, o. pochodził z Warmii, w W. był właścicielem piekarni. Rodzina była wielodzietna i niezamożna. K. nauki odbywał w szk. księży pijarów w W. W 1815 r. rozpoczął studia medyczne w Królewskim UW na wydz. nauk lekarskich. Po ukończeniu studiów praktykował pocz. w obwodzie radzymińskim, następnie objął posadę lekarza dominialnego w dobrach ks. Konstantego Czartoryskiego w Międzyrzecu. Opublikował w „Pamiętniku Lekarskim Warszawskim” (1828, nr 1, s. 100-110) rozprawę O leczeniu tumorów przez nacisk. Studia medyczne kontynuował w Paryżu, Wiedniu i Berlinie, uzyskując 12 IX 1829 dyplom dr. medycyny i chirurgii na podstawie rozprawy De cyanosi (Berlin 1829), poświęconej tzw. chorobie niebieskiej. Rozprawę zadedykował Kajetanowi Garbińskiemu, zasłużonemu matematykowi, dyr. Szk. Przygotowawczej do Instytutu Politechnicznego w W. K. studia medyczne za granicą odbywał pod kierunkiem znanych badaczy medycyny, m.in. José Matteo B. Orfila, Guillaume Dupuytren, Franz J. Gall.
W 1830 r. ożenił się z Józefą Barwińską, c. Józefa i Józefy z Wesołowskich Barwińskich. Miał s. Ziemomysła Ignacego Ksawerego (1832-po 1878), późniejszego d-cę oddz. w Powstaniu Styczniowym, i zm. w dzieciństwie Józefa Władysława (1835-37). W czasie Powstania Listopadowego leczył rannych żołnierzy ros. W uznaniu zasług otrzymał w 1837 r. szlachectwo dziedziczne i h. Leczysław (potwierdzone w 1844 r.). W Międzyrzecu zdobył opinię szanowanego i zasłużonego medyka, ciesząc się „wziętością jako światły lekarz”.
K. z zamiłowania był numizmatykiem. Numizmatyką zainteresował się prawdopodobnie podczas podróży do Paryża. Wtedy, razem z A. Krzyżanowskim, zajął się przebiciem medalu Amadée Duranda na cześć Mikołaja Kopernika. Wybijał również medale własnym kosztem, m.in. medal na cześć Edwarda hr. Raczyńskiego z Rogalina, czy medal na cześć założycieli wydz. nauk lekarskich w W. w 1809 r. (Augusta Wolffa, Franciszka Brandta, Józefa Czekierskiego, Hiacynta Dziarkowskiego, Jana Bogumiła Freiera, Jakuba Franciszka. Hoffmanna, Józefa Celińskiego, Karola Weissa). Z inicjatywy K. wybito również medal religijny z wyobrażeniem Najświętszej Marii Panny w Leśnej i w Kodniu na Podl. W swoich zbiorach posiadał starożytne (rzymskie) i średniowieczne monety m.in. pochodzące ze znaleziska w Woli Skromowskiej w Lubelskiem (ponad 100 monet), czy ze znaleziska we wsi Zbójna pod Nowogrodem k. Łomży (m.in. monety z czasów cesarza Trajana). Oprócz zbiorów numizmatycznych posiadał również bardzo cenne zbiory biblioteczne.
K. funkcję lekarza dominialnego w dobrach międzyrzeckich ks. K. Czartoryskiego pełnił do 1848 r. Wskutek rozwijającej się choroby umysłowej musiał porzucić zawód lekarski. Osiadł wtedy w Łękawicy k. Siennicy w pow. stanisławowskim. Ostatnie l. życia spędził w rozstroju umysłowym. W 1854 r. zbiory numizmatyczne sprzedał Karolowi Beyerowi.
Zm. 21 VI 1855 w Łękawicy. Pochowany został na cm. par. w Siennicy na nie poświęconej ziemi. Grobowiec K., zniszczony w l. 80-tych XX w., świadczyć mógł o przynależności do loży masońskiej, jednak brak na ten temat wiarygodnych informacji źródłowych. Grobowiec zbudowany został w kształcie niezbyt wysokiej kolumny na której cokole znajdowała się biała kula zwieńczona kamiennymi różyczkami. Tablica inskrypcyjna, oprócz informacji o K., zawierała sentencję: „A światłość która tak umiłował niech mu świeci na wieki”. Na nagrobku nie było znaku krzyża. K. był czł. Tow. Lekarskiego Warszawskiego. Odznaczony był Orderem Świętego Stanisława.
Pamięci Franciszka Ksawerego Kuczyka, „Gazeta Warszawska” 1855, nr 188, s. 4; Kośmiński S., Słownik lekarzów polskich obejmujący oprócz krótkich życiorysów lekarzy polaków oraz cudzoziemców w Polsce osiadłych, dokładną bibliografią lekarską polską od czasów najdawniejszych aż do chwili obecnej, W. 1883, s. 253; Wielka Encyklopedia Powszechna. Ilustrowana, t. XLI-XLII, W. 1908-09, s. 412-13; Chudy T., Mason, „Barwy” 1971, nr 10, s. 7; Gerber R., Studenci UW 1808-31. Słownik biograficzny, Wr.-W.-Kr.-Gd. 1977, s. 297; Szarejko P., Słownik lekarzy polskich XIX w., t. V, W. 2000, s. 244; Szlachta guberni augustowskiej, lubelskiej i radomskiej wylegitymowana w Król. Pol. w l. 1836–61, oprac. E. Sęczys, W. 2018, s. 232; Wężyk W., Kronika rodzinna, oprac. i wstępem poprzedziła M. Dernałowicz, W. 1987, s. 191; „Dziennik Urzędowy Woj. Podl.” 1824, nr 269, s. 142; „Kurier Warszawski” 1824, nr 273, s. 785; 1868, nr 22, s. 3; „Biblioteka Warszawska” 1842, t. III, s. 680; „Gazeta Wielkiego Księstwa Poznańskiego” 1842, nr 168, s. 1040; „Dziennik Warszawski” 1854, nr 75, s. 2; „Kurier Warszawski” 1855, nr 180, s. 929; „Rocznik dla Archeologów, Numizmatyków i bibliografów Polskich. Rok 1870”, wyd. S. Krzyżanowski, Kr. 1873, s. 221; Stronczyński K., Pieniądze Piastów. Od czasów najdawniejszych do roku 1300, W. 1847, s. 85, 272, 299, 339; Radziszewski F., Wiadomość historyczno-statystyczna o znakomitszych bibliotekach i archiwach publicznych i prywatnych, Kr. 1875, s. 48; Peszke J., Stulecie Tow. Lekarskiego Warszawskiego 1820-1920, cz. I, W. 1931, s. 131; Sokołowska-Grzeszyk K., Portrety lekarzy w medalierstwie polskim, „Arch. Historii Medycyny” 1967, t. XXX, s. 89; Kusztelak G., Polacy na studiach lekarskich w Berlinie (1810-1918), „Arch. Historii Medycyny” 1972, t. XXXV, s. 82-83; Hass L., W ujarzmionej stolicy – bez loży (1831-1905), „Ars Regia” 1994, nr 3-4, s. 85; AGAD, Arch. Hipolita Skimborowicza, sygn. XXV 036; APL, Akta stanu cywilnego par. rzymskokat. w Międzyrzecu, sygn. 52, 54 (akt ur. i śmierci Józefa Władysława K.); APL, Akta stanu cywilnego par. rzymskokat. w Białej, sygn. 30 (akt małżeństwa nr 30); APS, Hipoteka w MM, sygn. 447-49; APS, Akta stanu cywilnego par. rzymskokat. w Siennicy, sygn. 30, k. 41 (akt zgonu nr 58); BJ, rkps 4572, k. 77.
(autor Emil NOIŃSKI)