W chwili objęcia par. posiadał jedynie niższe święcenia i prawdopodobnie nigdy nie uzyskał wyż. święceń. Z tego względu musiał mieć do pomocy przynajmniej jednego wikarego posiadającego święcenia kapłańskie, uprawnionego do sprawowania Mszy św. czy spowiedzi. W chwili utworzenia par. liczyła sześć wsi: S., Golice, Topor (ob. Topórek), Grabianów, Ujrzanów, Żabokliki. Wszystkie one zostały odłączone od par. pruszyńskiej, co budziło naturalny sprzeciw patronów i prob. tamtejszej par. Rok po utworzeniu par. siedleckiej weszła w jej skład nowo powstała wieś Strzała.
K. dysponował otrzymanym od fundatora placem pod budowę swojego domu, domów dla wikarego (wikarych) i sługi kościelnego oraz trzema polami po dwa łany z przyległymi łąkami, sadzawką i ogrodem. Ponadto otrzymał prawa: wolnego wyrębu drzewa z przeznaczeniem na cele budowlane i opał, połowu ryb na dwóch jazach położonych na rzekach Liwiec i Żytnia (ob. Muchawka) oraz wolnego przemiału zboża. Otrzymał dziesięcinę snopową z dwóch folwarków położonych we wsiach S. i Golice, a w 1533 r. także dziesięcinę z nowizn wsi Topor i Strzała. Dochody mógł czerpać również z kolędy i ofiar. Nie miał natomiast prawa poboru ani dziesięciny kmiecej z wsi należących do par., ani świętopietrza. Zobowiązany był płacić
subsidium charitativum w wysokości dwóch marek srebra oraz plebanowi pruszyńskiemu sześćdziesiąt groszy rocznie. Kościół drewniany wybudowany na krótko przed utworzeniem par. wyposażony był przez fundatora w dwa kielichy (srebrny i mosiężny) z patenami, trzy ornaty (w tym jeden z modrego aksamitu), miedzianą monstrancję, mszał i graduał.
Nie wiemy, jak długo K. sprawował swoją funkcję oraz jak funkcjonowała par. pod jego rządami w kolejnych latach. Kwestia ta wymaga dalszych badań, jednakże są one uzależnione od tego, czy istnieje stosowny materiał źródłowy. Nie ulega jednakże wątpliwości, że jako pierwszy prob. miał za zadanie troszczyć się o rozwój nowo utworzonej par. i organizację życia religijnego jej mieszkańców. Musiał przejawiać ku temu stosowne predyspozycje i posiadać zaufanie fundatora Stanisława Siedleckiego, szlachcica o dużych ambicjach, gdyż inaczej ten nie przedstawiłby jego kandydatury bp. krakowskiemu Piotrowi Tomickiemu. Z całą pewnością K. należy zaliczyć do grona osób, które odegrały ważną rolę w historii S. i najstarszej siedleckiej par.
Litak S., S. przed lokacją, „Roczniki Humanistyczne” t. 11 (1962), z. 2, s. 147-62; Litak S., Formowanie sieci parafialnej w Łukowskiem do końca XVI w. Studium geograficzno-historyczne, „Roczniki Humanistyczne” t. 12 (1964), z. 2, s. 5-136; Winter A., Dzieje S. 1448-1918, W. 1969, s. 23-5; Litak S., Powstanie organizacji parafialnej a rozwój osadnictwa w ziemi łukowskiej XII-XVI w., „Roczniki Humanistyczne” t. 48 (2000), z. 2, s. 283-307; Borychowski R., Par. św. Stanisława Biskupa Męczennika w S. w l. 1532-1918. Zarys dziejów. Część pierwsza, „Prace Archiwalno-Konserwatorskie” z. 14 (2004), s. 7-20, Część druga, Tamże, z. 15 (2006), s. 7-22, Część czwarta, Tamże, z. 17 (2010), s. 7-13; Arch. Kurii Metropolitalnej w Kr., AEp. 15, k. 104-108v, 164v-165.
(autor Rafał BORYCHOWSKI)