Ur. 11 IX w S., pierworodny s. Wojciecha Woszczerowicza i Czesławy z Jasińskich. O., niespełniony prawnik, był 'naucz. łaciny w siedleckim rządowym gim. (obecnie LO im. Hetm. S. Żółkiewskiego). Jacek miał rodzeństwo, s.: Romanę oraz Janinę Saturninę. Nie uczęszczał do szk. powsz. Kształcił go w domu surowy i wymagający o. W 1915 rozp. naukę w II kl. 8-letniego gim. Był uczniem wszechstronnie uzdolnionym. Wcześnie ujawnił zainteresowanie literaturą, muzyką, plastyką i teatrem. W 1920 zgłosił się do wojska. Jego oddz. stacjonował w nieodległej od S. wsi Grabianów. 29 V 1922 zdał egzaminy maturalne, nast. podjął studia prawnicze na UW. Trudne sytuacja materialna zmusiła go do powrotu do rodzinnego m. Przebywał w S. do VI 1924, prowadząc w zastępstwie lekcje jęz. pol. w swoim byłym gim. W tym czasie przygotowywał się również do egzaminów na uniw., sporo czasu poświęcał też pasjom czytelniczym.
Od 1924 związany z Instytutem Reduty, gdzie uczył się teatralnego rzemiosła. Nast., wraz z zespołem Juliana Osterwy, przeniósł się do Wilna. Ostatecznie zerwał z Redutą w 1927, przystępując do grupy Edmunda Wiercińskiego. Występował w poznańskim Teatrze Nowym. W 1929 został członkiem ZASP. W 1930 powołany do wojska, przydzielono go do Szk. Pchor. w Śremie. W 2 l. późn. związał się z Teatrem Ateneum, kierowanym przez Stefana Jaracza. Połowa l. 30-tych zaowocowała debiutem W. w filmie. W tym okresie aktor nawiązał także współpracę z Polskim Radiem.
U schyłku 1. 30-tych Jacek ożenił się z Elizą Fischerówną. Małż. rozpadło się. W 1943 Fischerówna zginęła z rąk Niemców w okupowanej W-wie. Po wybuchu woj. W. uciekł na Wsch. Przebywał m.in. w Grodnie i Wilnie. W XII 1941 pojawił się w S., gdzie mieszkał z rodzicami do 1943. Nast., wyśledzony przez hitlerowców, ukrywał się we wsi Doliwo nieopodal Mord. W II 1944 zm. W. Jacek, po śmierci o., na krótko zamieszkał u m. w Żelkowie k. S. W VIII 1944 wstąpił do, stacjonującej w S. jednostki wojsk. Szybko powrócił jednak do aktorstwa, występując w L. i Łodzi. 6 IX 1948 ożenił się z poznaną w Grodnie, Haliną Kossobudzką. Wcześniej, w 1945, ur. się ich jedyny s., Dyzma Jacek. Niestety, w w. 19 1., Dyzma zginął tragicznie w słowackich Tatrach.
Od 1946 W-wicz związany był z PWST w W. z tymczasową siedzibą w Łodzi. Prowadził wykłady i ćwiczenia. Do współpracy zaprosił go Leon Schiller. Oprócz tego grał w filmach i występował na lódzkiej sce nie. W 1. kolejnych pracował m.in. w Teatrze Rozmaitości, Teatrze Nowym, stołecznym Teatrze Pol. oraz Teatrze Narodowym. U schyłku piątej dekady XX w. do końca życia związał się z Teatrem Ateneum.
Był aktorem niezwykle pracowitym, świetnym technicznie, potrafiącym, o czym świadczą liczne recenzje, zagrać trafnie i wyraziście nawet epizodyczną postać. Stworzył wspaniałe kreacje, m.iń. Papkina (dublera z Andrzejem Szczepkowskim) w Zemście Aleksandra Fredry (Teatr Narodowym, reżyseria Bohdan Korzeniewski, premiera 25 IV 1953), Józefa K. z Procesu Franza Kafki (Teatr Ateneum, reżyseria Jan Kulczyński, premiera 6 XII 1958) czy Ryszarda III, bohatera dramatu Williama Shakespeare'a (Teatr Ateneum, reżyseria W., premiera 17 X 1960). Zm. 19 X 1970 W-wie. Pochowany na Powązkach Wojsk., w kwaterze 2C-10-8.
Jacek Woszczerowicz: człowiek i aktor (11 IX 1904 - 19 X 1970), S. 1979 (publikacja zawiera wspomnienia sióstr o artyście, a także fragmenty rodzinnej korespondencji); G. Kompel, Jacek Woszczerowicz: geniusz? blazen? mag?, Łódź 2004 (monografia, wzbogacona o wykaz ról aktora oraz recenzje teatralne); A. Słomczyński, Warszawskie to i owo, W. 1978 (tu m.i:n. wspomnienia o aktorze); Jacek Woszczerowicz o sobie samym, „Ekran", 1959 nr 28 (wywiad przeprowadziła B. Kaźmierczak); fot. [https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Jacek_Woszczerowicz_-_1_-_Film_nr_03_-_1946-09-01.JPG; dostęp 30.04.2021].
(autor Andrzej BORKOWSKI)