Ur. 10 VIII w W. Tu zdobyła podstawową edukację. Uczę.szczała do Prywatnego Gim. Humanistycznego Wandy Szacht. Po jej uk. podjęła studia fil. pol. na Wydz. Filoz. UW. Pod koniec studiów wyszła za mąż i po roku ur. s. Podjęła pierwszą pracę w oświacie pozaszk., zostając kierowniczką świetlicy dla absolwentów szk powsz. zlokalizowanej w Szk. Powsz. nr 123 przy ul. Solec na Powiślu. Organizowała spektakle teatralne, koncerty żywego słowa, wystawy, jasełka i wieczory taneczne dla młodzieży i dorosłych. W l. 1936-1939 odbywała dwuletnią praktykę naucz. w swoim macierzystym gim. Nie znalazła jednak zatrudnienia w zawodzie naucz. Dopiero w okresie okupacji niem. została naucz. jęz. pol. w macierzystym gim., lecz na krótko, bo w XI 1939 okupant zamknął szk. Podobny los spotkał inne szk. średnie i wyższe. Dzięki pomocy senator Heleny Sujkowskiej została zatrudniona jako opiekunka społ. w III Ośrodku Opieki Zdrowia przy ul. Srebrnej. Po 2. 1. pracy awansowała na referenta ds. młodzieży. Dodatkowo pracowała w świetlicy Szk. Powsz. nr 123. W międzyczasie prowadziła zajęcia na tajnych kompletach, m.in. przez 3 1. uczyła młodzież szk. im. W. Górskiego. W I. 1942-1944 prowadziła drużyny tajnego harcerstwa (Szarych Szeregów) w Świdrze i Otwocku. Kolportowała też konspiracyjne czasopisma. Ostatnie dni okupacji niem. spędziła poza W. W Ostrówku zaangażowała się w odradzającą się edukacje na poziomie szk. gim.
W 1945 przybyła na stałe do MM., z którym znalazła zatrudnienie aż do przejścia na emeryturę. 1 IX 1945 została zatrudniona w miejscowym Gim. i LO przy ul. Pięknej. Jednocześnie uczyła jęz. pol. w nowo powstałym Tech. Budowlanym. W ramach zajęć pozalekcyjnych zorganizowała zespół dramatyczno-recytatorski z obu szk., który w l. 1946- 1947 wielokrotnie wystawiał spektakle na scenie kina „Bałtyk". Prowadziła inne zajęcie pozaszk. dla młodzieży pracując społ., m.in. organizując koło humanistyczne. Angażowała się w edukację młodzieży pracującej i osób dorosłych. W 1953 została dyr. Państw. LO dla Pracujących. Imponowała szeroką wiedzą i elokwencją. Nie zaniedbywała swojej pasji społ. Dbała o rozwój kult. w MM. Działała w ZNP. Przez szereg kadencji była przewodn. sekcji kult.-oświat. w Ognisku ZNP w LO przy ul. Pięknej. Od 1960, przez 10 l. pełniła funkcję przewodn. Komisji Rewizyjnej Pracowniczej Kasy Zapomogowo-Pożyczkowej Oddz. Pow. ZNP w MM.
W 1969 przeszła na emeryturę. Jej aktywność i wówczas nie osłabła. Prowadziła Klub Naucz. Seniora przy mińskim Oddz. ZNP. W 1972 została wybrana czł. Zarz. Oddz. Pow. Aktywnie włączyła się do pracy Tow. Przyjaciół MM (utworzonego w 1962); od 18 II 1973 aż do 1985 pełniła w nim funkcję prezesa. 9 XII 1973 została radną MRN. Działała w Komisji Oświat., Kult. i Spraw Socjalnych pełniąc funk.cję z-cy przewodn. Za osiągnięcia w pracy zaw. i społ., była wielokrotnie odznaczana i wyróżniana, m.in. Krzyżem Kawal. OOP (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1984), Złotą Odznaką ZNP, Medalem KEN (1980). Jej aktywne życie przerwała choroba i śmierć w d. 8 II 1990. Została pochowana w W. na Cm. Bródnowskim.
S. jest autorką Kroniki działalności Towarzystwa Przyjaciół Mińska Mazowieckiego 1962-1983, wyd. drukiem w 1985 (ss. 19).
Arch. Tow. Przyjaciół MM, Kronika Tow. Przyjaciół MM od 1962; Leokadia Sadomska, [w:] Słownik Biograficzny nauczycieli zasłużonych dla oświaty i Związku Nauczycielstwa Polskiego w powiecie Mińsk Mazowiecki, z. l, MM 2005, s. 218-221; M. Górska, Wśród przyjaciół naszego miasta - o Leokadii Bronislawie Sadomskiej, „R. Mińskomaz.", z. 11, 2003/ 2004, s. 190-199, (tamże podano inne materiały źródłowe); tejże, O Leokadii Sadomskiej - wspomnienie Ireny Knap uczennicy i nauczycielki w Mińsku Mazowieckim, s. 200-202.
(autor Janusz KULIGOWSKI)