Ur. 15 XI w m. Potok w pow. łukowskim. Był uczniem Państ. Sem. Naucz. Męskiego w S. Tuż po maturze otrzymał powołanie do 9 pac w S. i przydział do SPR Art. w Wilnie. Praktykę odbył w 9 pac w S. Od 1 I 1928 pracował jako naucz. W 1929 został mianowany ppor. rez. art. i otrzymał przydział do 9 pac. Był członkiem ZOR. Pełnił funkcje: k-nta pow. FPZOO i k-nta Koła Zw. Rezerwistów w Krześlinie. Mieszkał przy ul. Sienkiewicza 60 m 21w S. Przyjaźnił się z por. Mieczysławem Włodarskim, k-ntem PW, który zginął w Katyniu. We IX 1938 z rozkazu MSW współtworzył Ochotniczy Korpus Zaolziański; miał on zająć Zaolzie, do czego nie doszło.
W czasie mobilizacji w III 1939 zameldował się u dowódcy 9 pac ppłk. dypl. Adama Dzianotta i otrzymał przydział do jednostki, którą dowodził mjr Zbigniew Sieniewicz. Miejscem mobilizacji 9 dac było Suszno k. Włodawy. 9 dac wchodził w skład 9 DP, którą włączono do Armii „Pomorze". W d. 9 V 1939 transporty 9 pac wyruszyły ze stacji kolejowej Włodawa do stacji Kotomierz za Bydgoszczą, a stamtąd udały się do m. postoju w rejonie Wudzyna. W okresie III-VIII 1939 9 DP obsadziła pozycje obronne w rejonie Koronowa i Tucholi. 0. był oficerem żywnościowym dywizjonu. We IX 1939 brał udział w walkach 9 DP w rejonie Borów Tucholskich i nad Bzurą; przygotowywał m.in. przeprawę oddz. 9 DP przez Wisłę w rejonie Świecie-Chełmno. Nast. został z grupą 200 ludzi z dac przerzucony w okolice Iłowa. Tutaj otrzymał zadanie dostarczenia 3 jednostek ogniowych amunicji od dowódcy Armii „Pomorze" gen. Bortnowskiego. W nocy z 16 na 17 IX 1939 0. wraz ze swoimi żołnierzami pomaszerował w kierunku na Sochaczew i W. 19 IX 1939 objął d-dztwo oddz. konnego, w skład którego weszli żołnierze kaw. dywizyjnej i zwiadów art. 9 DP. Na czele oddz. konnego 0. skierował się na Modlin, dotarł do Kazunia Niemieckiego, w którym stacjonował 8 dac.
Po informacji, że twierdza Modlin nie przyjmuje żadnych oddz., 0. skierował się na W. W końcu IX zgłosił się do Ligi Oficerskiej i został skierowany do D-dztwa Obrony W., a nast. odkomenderowany do prezydenta W. Stefana Starzyńskiego. Zadanie, które miał wykonywać 0., a mianowicie ewakuacja mieszkańców W., okazało się nieaktualne. Otrzymał funkcję oficera do zadań specjalnych. Do S. powrócił 1X 1939 jako emisariusz K-nta Gł. SZP gen. Michała Tokarzewskiego-Karaszewicza na teren Podl. Montował terenową siatkę organizacyjną obwodu S. Nawiązał kontakty z żołnierzami 22 pp i 9 pal oraz z k-ntami: ZR, PW, naucz. Janem Gunią (późniejszym szefem kontrwywiadu obwodu S.), kierownikami szkół i innymi naucz. oraz urzędnikami, z prezesem SN Zygmuntem Chrzanowskim. Od X 1939 do XII 1939 był k-ntem obwodu S. SZP-ZWZ. Przyczynił się do powstania struktur ZWZ Obwodu S. „Sowa" - „Jesion" złożonego z 9 ośrodków. W II poł. XI 1939 0. nawiązał kontakty z Okr. Lubelskim SZP. W I 1940 po powołaniu Kom. Okr. S. ZWZ, ppor. Ochnik objął funkcję z-cy k-nta obwodu (k ntem był kpt. Bolesław Dziewulski „Młynarski") i jednocześnie szefa referatu organizacyjnego. W IV 1941 zrezygnował z funkcji k-nta ośrodka I - S. Opiniował Zofię Zajchowską na stanowisko k-ntki pow. Patriotycznego Pogotowia Polek. Jesienią 1942 0. zaprzysiągł dowódców oddz. NOW ze Zbuczyna, Kornicy, Niemojek, które weszły w struktury AK. Organizował pomoc dla rodzin jeńców i więźniów obozów. Funkcje w ZWZ-AK pełnił do I 1943.
Na podstawie donosu do gestapo, że działa w AK, 26 I 1943 został areszt. Znalazł się w więzieniu w S., nast. trafił na Pawiak. W II poł. III 1943 został przewieziony na Majdanek. 30 III 1943 wywieziono go do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie k. Weimaru. 3 V 1945 amerykańscy żołnierze oswobodzili więźniów obozu. 0. po oswobodzeniu pracował w Lubece w zarz. Zw. Polaków Zagranicą. Po podziale obozu na zgrupowania batalion, w którym był 0., został zakwaterowany w Alveslohe, ok. 30 km od Hamburga. Tam 0. przebywał do 8 XII 1946, kiedy statkiem z Lubeki powrócił do Szczecina. Nast. przybył do S. 1 IV 1947 został kierownikiem szk. podst. w Szynkiełowie w pow. wieluńskim. W 1957 zorganizował i kierował Szk. Przysposobienia Roln. - Zasadniczą Szk. Roln. Pracował społ. jako prezes ZNP, prelegent TWP, w Towarzystwie obudowy Stolicy, gminnej Komisji Oświaty. 0. przez szereg 1. udzielał się jako kurator sądowy dla nieletnich. W 1. 1954-1959 był instruktorem biologii Pow. Ośrodka Doskonalenia Kadr Oświat. W związku z pogarszającym się stanem zdrowia 1 IX 1968 otrzymał urlop dla poratowania zdrowia, a 1 II 1970 przeszedł na emeryturę. Od 1974 pracował społ. nad upiększaniem otoczenia Domu Wczasowego dla Naucz. w Toporowie nad Wisłą w pow. wieluńskim. W AK otrzymał awans na stopień kpt. i został odznaczony Krzyżem Walecznych, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Odznaką Pamiątkową AK. Zm. w VI 1986. i został pochowany na cm. w Łodzi.
A. Charczuk, Związek Walki Zbrojnej-Armia Krajowa na Południowym Podlasiu w latach 1939-1944, S. 2004, s. 180; W. Charczuk, Formacje zbrojne, s. 153; Siedlce 1448-1995; J. Ochnik, Rozkaz. Konspiracja, W. 1995; L. Dmowski, Szkice z gniazda „Sowy”, [w:] Światowy Związek Żolnierzy AK, s. 1-3; Walka o niepodległość 1939-1989. Biogramy, [w:] Światowy Związek Żolnierzy AK, z. V, s. 1-2; Walka o niepodległość 1939-1989. Biogramy, [w:] Światowy Związek Żołnierzy AK, z. XV, s. 3.
(autor Anna CHARCZUK)