Ur. 30 IV w Sokołowie Podl. w mieszczańskiej rodzinie o szlacheckich korzeniach. Jak wynika z najnowszych ustaleń przodkowie Adolfa - Kosieradzcy przybyli na Podl. z ziemi dobrzyńskiej przed 1425 i założyli wsie Kosierady Wielkie i Korabie, a oprócz ziemi w dawnym maj. gniazdowym - posiadali także place i ogrody w Sokołowie już na przełomie XVI/XVII w. Adolf był s. Franciszka Kosieradzkiego i Małgorzaty Domanowskiej. Jego o. pełnił funkcję burmistrza w Sokołowie w I. 1829-1838, kiedy to m. wchodziło w skład rozległych dóbr Kobylińskich. Zapewne po sprzedaży przez Seweryna Kobylińskiego tego majątku Hirszmanom, na pocz. 1. 40-tych XIX w. przeniósł się wraz z rodzicami do W. Od dzieciństwa wykazywał nieprzeciętny talent muzyczny, podziw budził także jego śpiew. Jednakże dopiero wyjazd do stolicy pozwolił mu rozwijać się w tym kierunku pod fachowym okiem ówczesnych mistrzów. M.in. pobierał od 1858 nauki śpiewu u znanego i cenionego w tamtejszym środowisku muzycznym prof. Jana Quattriniego. W międzyczasie udało się Adolfowi znaleźć zatrudnienie w charakterze aplikanta w KRSW, co pozwoliło mu na usamodzielnienie się.
K. zadebiutował i to b. udanie na scenie Teatru Wielkiego w W. 23 VIII 1859 w sztuce Lunatyczka V. Beliniego w roli hr. Rudolfa. Tak rozpoczęła się jego 30-letnia kariera, a popularność rosła z przedstawienia na przedstawienie. W sumie K. wystąpił w blisko stu rolach basowych. Do niezapomnianych wystąpień współczesna mu krytyka zaliczyła m.in. sztuki z jego udziałem: Straszny Dwór., Donjuan i Orfeusz w piekle.
Karierę zagraniczną rozp. w 1872. Wówczas został zatrudniony na sezon jako reżyser opery włoskiej w Petersburgu. Jego zdolności oraz profesjonalizm zostały przez tamtejsze środowisko muzyczne zauważone i docenione, co zaowocowało nawiązaniem stałej współpracy. Od 1880 wyjeżdżał już systematycznie na kilkumies. występy do stolicy Rosji. Nabyte tam umiejętności pozwoliły K. sprawdzić się w tym charakterze również w kraju. W 1882 zadebiutował jako reżyser sztuką Carmen w Teatrze Wielkim w W. Powodzenie zaw. szło w parze ze szczęściem osobistym, bowiem zawarł związek małż. z bogatą panną Eugenią de Rochetin.
W 1893 K. ze względu na pogarszający się stan zdrowia postanawia zakończyć karierę śpiewaka i reżysera, przechodząc tym samym na emeryturę. Zm. w W. 14 XI 1901.
PSB, t. XIV, s. 625 (J. Grubowski); A. Boniecki, Herbarz polski (hasła: Kozieradzcy h. Korab i Pomian), t. XII; Dzieje Sokolowa; Z. Wąsowski, T. Jaszczołt, G. Wierzbicki, Monografia parafii Rozbity Kamień, Rozbity Kamień 2004; D. Kosieradzki, Zajazd Rzędzianów ukrócił samowolę rządcy. Kosieradzcy herbów Pomian i Korab, „Życie Sokołowa", z 30 IX 2005; fot. [https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Adolf_Kozieradzki_(59292).jpg; dostęp 30.04.2021].
(autor Dariusz KOSIERADZKI)