Ur. 28 VI we wsi Zembrów na Podl., w biednej, wielodzietnej rodzinie chłopskiej. Wcześnie osierocony przez o., w wieku 12 l. opuścił rodzinną wieś w poszukiwaniu pracy. L. 1914-1918 to okres pracy w W. - pracował najpierw jako pomocnik murarza, a potem jako chłopiec na posyłki w sklepie obuwniczym. Jednocześnie uczył się w szk. handl.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił ochotniczo do wojska i został zaw. oficerem w 9 Pułku Ułanów Małopolskich stacjonującym na początku w Czortkowie, a potem w Trembowli. W tym czasie uk. szk. średnią i zdał maturę. W 1928 ożenił się, a w r. późn. przyszedł na świat s. Waldemar.
Po ataku Niemiec na Polskę w 1939 wziął czynny udział w obronie W. Po kapitulacji stolicy dostał się do niewoli niem., skąd udało mu się uciec w czasie marszu w stronę Góry Kalwarii i wrócił do Trembowli, gdzie przebywała jego rodzina. W 1941 zm. ż., w 1942 K. wraz z s. wrócił po 27 I. do rodzinnego Zembrowa, gdzie pracował w młynie i podjął działalność konspiracyjną w szeregach AK W 1944 wstąpił do 1 Armii WP, z którą dotarł aż do Berlina. Był szefem samodzielnej komp. obserwacyjno meldunkowej przy sztabie artylerii.
Po zakończeniu II woj. świat. wrócił na Podl. We IX 1946 rozp. pracę jako naucz. wf i pw w Sterdyni. Zajął się także działalnością społ. W l. 1946- 1948 stworzył na terenie gm. Sterdyń 13 kół ZMW RP„Wici". Po zamknięciu szk. w Sterdyni, od 1950 był nauczycielem pw w LO w Sokołowie Podl., gdzie pracował do końca życia. Zyskał sobie szacunek i sympatię nie tylko wśród młodzieży, ale i wśród pozostałych mieszkańców Sokołowa i okolic. Organizował dla swoich wychowanków i młodzieży z podl. wiosek zawody sportowe, zabawy, „spotkania z poezją". Był aktywnym czł. Tow. Społ. Kult. działającego w Sokołowie Podl., czł. Komisji Kult., działaczem KP ZSL, prezesem Zw. Teatrów Lud., współpracownikiem ZMW.
Za udział w walkach frontowych otrzymał srebrny medal „Zasłużony na Polu Chwały". Po wojnie został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim OOP za działalność oświat.-kult. oraz Medalem KEN.
Swoją działalność pisarską Paweł Kamiński rozp. jeszcze w okresie dwudziestolecia międzywojennego. W 1931 napisał w Trembowli sztukę jaśidzie do wojska. Po woj. jego wiersze publikowane były na łamach wielu czasopism. Współpracował m.in. z „Ziel. Szt", „Dzien. Lud.", „Zarzewiem", „Krajem Rad", „Kameną", „Tyg. Kult.", „Tyg. Maz.". Zamieścił w nich ponad 100 wierszy związanych z problematyką regionu podl. Swoje utwory rozpowszechniał także, organizując w okolicznych wsiach wieczorki poetyckie, gdzie często sam czytał swoje wiersze. Za jego życia ukazały się dwa tomiki wierszy: Wiersze z Podlasia (wyd. 1971) oraz Kwiat ostu (wyd. 1975). Dużym powodzeniem cieszyły się jego obrazki sceniczne wystawiane na podl. scenach wiejskich – Wyzwolenie, Miody las, Tak musi być, Nieśmiertelny, Wielka Polka (o Marii Skłodowskiej-Curie). K. zm. 24 VI 1978. Został pochowany na cm. w Sokołowie Podl. przy ul. Siedleckiej. W l. 1998-2004 Szk. Podst. nr 6 w Sokołowie Podl. nosiła imię K. Po jej likwidacji za swojego patrona w 2005 przyjęło go Publiczne Gim. nr 1.
W. Kamiński, Pawel Kamiński poeta Podlasia, Sokołów Podl. 1993; A Kłodzińska, Żołnierz - nauczyciel -poeta. Rozmowa „Życia ..." z Pawłem Kamińskim, „Życie Warsz.", 1977 nr 211; A. Rutkowski, Paweł Kamiński „Warmia i Mazury", 1971 nr 6; A. Rutkowski, Poeta i czlowiek czynu, „Nasza Wieś", 1970 nr 9; R. Sulima, Wiersze z podlaskiej ziemi, „Kamena", 1967 nr 13; J. Wilczur, Poeta Podlasia, „Chłopska Droga", 1958 nr 39; tenże, Poeta podlaskiej ziemi, „Trybuna Maz.", 1958 nr 302.
(autor Agnieszka MIKOŁAJCZUK)