Ur. 15 XII w Piasecznie, s. Ludwika i Agnieszki z. d. Pastek. Tam uczęszczał do szk. powsz., potem uczył się. gry na organach u E. Łopuszańskiego, organisty kościoła pw. św. Karola Boromeusza w przy ul: Chłodnej w W. W 1. 1888-1894 pracował jako organista w par. Zerzeń, a potem do 1905 w par. Kasak i w par. Sochaczew. Od 1905 był organistą w par. pw. św. Stanisława na Woli w W. Od 1905 pobierał także naukę kontrapunktu, kompozycji, harmonii i organów, m.in. u M. Surzyńskiego w Konserwatorium W-skim, gdzie w 1910 uk. naukę uzyskując prawo do udzielania lekcji gry organawej.
W 1919 przeniósł się do S. ze swoją ż. Franciszką ze Świderskich oraz dziećmi: Stanisławą, Felicją i Józefem. Tu rozp. pracę w Magistracie jako naczelnik Wydz. Wojsk., Wyznaniowego, Ewidencji Ludności i Kwaterunkowego.
Od początku w S. zajmował się pracą w dziedzinie kultury. W 1920 utworzył wraz z Julią Szymańską Siedl. Koło Artystyczne, wraz z jego sekcją chóralną, do której należeli gł. urzędnicy z s-ckiego Magistratu: inż. Stanisław Szymański z żoną, dr Żegota, inż. arch. Antoni Pawłowski, inż. arch. pow. Ludwik Pawlikowski, inż. Kazimierz Zwierzański, dyr. elektrowni miejskiej wraz z żoną, inż. Lucjan Szarras, Czesław i Maria Łukasiewiczowie, Stanisława i Felicja Hakowskie, Maria i Irena Żmijewskie, Wanda Królikowska, Maria Klimczykowa, Emilia i Jarosław Jankowscy, Adam Sokołowski, Konstancja Mroczko (skrzypaczka, późn. naucz. skrzypiec w Ognisku Muzycznym w S.), Stanisława Koziradzka. Z chórem prowadził ożywioną dział. artystyczną, organizował koncerty, na które zapraszał renomowane zespoły chóralne, np. Warszawski Chór Harfa W. Lachmana. Od 1924 prowadził Siedlecki Chór Kolejarzy.
W 1927 na prośbę ks. Juliana Rystera, podjął pracę w kościele kated., jako organista, dyrygent chóru ikancelista. W 1928 uzyskał kwalifikacje do zajmowania posady w par. pierwszej klasy w diec. podl. Zorganizował na nowo chór kated., podupadły po odejściu na skutek choroby poprzedniego organisty Aleksandra Gromka. Na pocz. był to liczący ok. 40 osób chór mieszany, który uczestniczył w uroczystościach kościelnych i śpiewał podczas niedzielnej liturgii w katedrze, przybliżając mieszkańcom S. dzieła wybitnych kompozytorów, m.in. M. Gomółki, G. P. Palestriny, S. Moniuszki, M. Surzyńskiego, czy F. Nowowiejskiego. W 1939 utworzył chór żeński, a w 1940 chór męski, w których prowadzeniu pomagał mu s. Józef. Z chórami oprócz muzyki polifonicznej wykonywał repertuar gregoriański. Wszystkie prowadzone przez niego zespoły cechowały się wysokim poziomem artystycznym, o który sam dbał, ucząc chórzystów nie tylko elementów muzyki, ale także potrzebnej w obrzędach kościelnych łaciny. W 1. woj. pracował nieprzerwanie z chórem w b. trudnych warunkach, wykonując podczas liturgii utwory zakazane przez okupanta. Tworzył przy katedrze ośrodek życia muzycznego i był inicjatorem koncertów muzyki religijnej.
Jako wybitny organista znał b. dobrze literaturę organową i był dobrym improwizatorem. Po 1952 grał w katedrze podczas koncertów, jako solista i akompaniator. Współpracował z solistami, m.in. skrzypaczką K. Mroczko-Szucharatową. Zajmował się działalnością pedagog., ucząc w założonej przez kapelmistrza 22 pp Józefa Stoczewskiego, Podl. Szk. Muzycznej. Tam prowadził klasę organów przygotowującą do pracy organisty kościelnego. Po rozwiązaniu szk. w 1939 udzielał prywatnych lekcji organów, gry liturgicznej i harmonii praktycznej. Do jego uczniów należy m.in. Konstanty Domagała (zob.). Zajmował się także pracą kompozytorską. Pozostawił ok. 30 własnych utworów i oprac. pieśni relig., cechujących się dobrą znajomością zasad harmonii.
Po odejściu ze stanowiska organisty w 1955, pomagał dalej jako akompaniator chóru kated. Zm. w S. 15 II 1960 w wieku 92 1. i pochowany został z wszelkimi honorami na Cm. Centralnym, w alei po stronie płn. od kaplicy.
ADS, Przedmiot Par. Kated; Dział Organiści, Akta Osobiste W. Hakowskiego; Arch. Chóru Kated. w S., Nuty; Księga zm. Par. Kated., 1. 1955-1962; Kronika Chóru Katedralnego w Siedlcach; Wspomnienia córki Hakowskiego, Stanislawy Antczakowej napisane na prośbę Konstantego Domagaly wroku 1970, Wspomnienia Ireny Paszkiewicz o W. Hakowskim; Wywiad z Konstantym Domagałą; B. Nolberczak. Życie muzyczne Siedlec, pr. mgr., Łódź-Zgierz 1980; B. Błoński, Katedra Siedlecka, S. 1995.
(autor ks. Michał SZULIK)