Ur. 24 V w Dobrzelinie z. kutnowskiej, s. znanego florysty Karola Drymmera (1851-1937). W 1904 rozp. naukę w prywatnej szk. koedukacyjnej prowadzonej przez Jadwigę Pomiechowską w Rawie. Kontynuował ją w Szk. Udziałowej Czteroklasowej w Rawie i Szk. Handl. Miejs. w Kielcach; 1914 uk. Szk. Handl. Siedmioklasową Zgrom. Kupców m. W. i uzyskał maturę. W VIII 1915 został wcielony do Bat. Warszawskiego I Bryg. Pol. Od V 1918 prowadził prace organizacyjne w okr. siedleckim POW pod ps. „Zygmunt Oyrzanowski", mianowany na stanowisko adiutanta k-nta okr. przez Kom. Nacz. POW. Zakładał placówki organizacji na terenie nadbużańskim w pow. Łosice i Siemiatycze. 10 XI 1918 powierzono mu odpowiedzialną funkcję czuwania nad bezpieczeństwem przybyłego z Magdeburga J. Piłsudskiego.
Od 29 XI 1918 do 28 II 1919 dowodził Oddz. Detaszowanym walczącym z Niemcami na płd. skraju Białostocczyzny, wcielonym w IV 1919 do 22 pp. 1III 1919 rozp. pracę w służbie informacyjno-wywiadowczej, gł. w pasie działań Frontu Poleskiego i Wołyńskiego. 22 VIII 1920 ożenił się z Halszką Trzcińską, c. Władysława i Konstancji z Lipskich. Miał c. Halinę ur. w W. 30 VI 1921.
1 V 1921 objął funkcję pomocnika, nast. od 1 X 1924 attache wojsk. w Tallinie; pełnił ją do 15 IX 1927 wraz z funkcją attache wojsk. przy Poselstwie RP w Rydze (data tej nominacji nieznana). W 1929 rozp. pracę na stanowisku naczelnika Wydz. Prasowego MSZ; od 1931 do 1939 kierował Wydz. Osobowym MSZ. W 1933 mianowany szefem Biura Personalnego Prez. RM i przy zachowaniu obu funkcji otrzymał nominację na dyr. Depart. Konsularnego MSZ.
We wrześniu 1939 organizował ewakuację MSZ za granicę; mianowany przez premiera Komisarzem Ewakuacyjnym Rządu. Podczas próby powrotu z Rumunii do Polski zatrzymany na Węgrzech i osadzony w więzieniu. Do jesieni 1947 przebywał w Palestynie i Egipcie, skąd udał się do Anglii.
Do VII 1949 służył w Polish Resettlement Corps. Po demobilizacji w 1949 utrzymywał się z profesji tapicera i renowatora zabytkowych mebli. Kontynuował działalność polit. na rzecz Polski jako czł. Zarz. Ligi Niepodl. Polski. W XII 1951 wyjechał do Kanady; do 1967 zajmował się renowacją zabytkowych mebli w Ottawie. Był aktywnym czł. Stow. Pol. Kombatantów i jednym z zał. Teatru Pol. w tym m. Pełnił funkcję przewodn. teatru i reżyserował 6 sztuk z jego repertuaru.
Zm. 27 VII 1975 w Ottawie. Jego prochy zostały sprowadzone do kraju i pochowane 11 V 1976 w grobie rodzinnym na Cm. Wojsk. na Powązkach w W.
PSB, t. V, s. 408; W. T. Drymmer, W służbie. Polsce, W. 1998; T. Krawczak, W walce o niepodległość (1914-1918 [w:] Z nieznanej przeszłości Białej, s. 335, 336, 338, 339; fot. [https://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Drymmer_Wiktor.jpg; dostęp 30.042021].
(autor Sławomir KORDACZUK)