Ur. 16 V w Mokobodach, w rodzinie szlacheckiej, s. Konstantego i Jadwigi z Dąbrowskich. Miał brata Eugeniusza. Jego o. był Rosjaninem, pracował jako Urzędnik Izby Skarbowej w S. W I. 1900-1908 uczył się w rządowym gim. siedleckim. W 1904 wstąpił do szk. organizacji „sztubackiej" PPS. Organizował koło uczniowskie „sztubak". Jako młody chłopak zaczął zarabiać na życie, gdyż w związku z chorobą o., sytuacja materialna rodziny stałą się katatrofalna. Uczył się b. dobrze, zdawał do nast. klasy z wyróżnieniami. Pracował jako korepetytor. W 1906 po powstaniu Komit. Okr. PPS Fr. Rew. podjęto decyzję o tworzeniu bojówek Frakcji na bazie dotychczasowych „piątek" bojowych OB PPS. Bojówki te przybrały nazwę „Szóstek". Do jednej z nich należał C. W 1906 jako czł. OB PPS, kolportował w gim. wyd. partyjne, a także brał aktywny udział w akcjach zbrojnych na urzędy administracji carskiej. Został przyjęty do „piątki" OB PPS pod ps. „Wicek". „Piątka", której był czł. C. dokonała szeregu akcji zbrojnych na poczty, urzędy gminne, monopole, pociągi pocztowe. Brał udział w zamachach na szczególnie znienawidzonych przedstawicieli carskiej władzy, m.in. na gen. Obruczowa. Ponadto uczestniczył w akcji na pocztę w Sokołowie 1905, na stację kolejową w Sokołowie 1906, na monopol w Sterdyni 28 II 1907.
Niefortunnie dla C. i jego kolegów zakończyła się akcja 8 I 1908 na pocztę w Sokołowie. Po nieudanym zamachu bojowcy wycofali się w stronę S.; w ręce władz ros. wydał ich inny bojowiec Michał Wolgemut, który współpracował z żandarmerią carską. Aresztowano 90 osób. Po śledztwie część zwolniono, część wysłano na Sybir, a 32 osoby oddano pod sąd wojenny. Ukrywający się C. został areszt. 16 I 1908 i osadzony w więzieniu w S. Po 4 mies. przeniesiono go do X Pawilonu Cytadeli w W. W śledztwie traktowany był ze szczególną surowością. Stosowano różne metody, aby złamać charakter młodego bojowca. Rozprawa przed sądem wojennym przeciwko bojowcom oskarżonym o napad na pocztę w Sokołowie, odbyła się 30 i 31V 1908. C. otrzymał wyrok śmierci; nie zginął od razu, był przez tydzień wyprowadzany codziennie na egzekucję i z powrotem wracał do celi. Przez swój „śmiertelny tydzień" był świadkiem, jak ginęli na szubienicy jego towarzysze z siedleckiej OB: Leon Sulima, Stanisław Czubaszek i in. W nocy z 9/10 VI 1908 został powieszony wraz z 13 bojowcami na stokach Cytadeli. W chwili śmierci miał 18 1., był uczniem kl. VIII-ej siedleckiego gim.
19 XII 1930 został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Niepodległości z Mieczami, a ul.przy której mieszkał nazwano jego im.
J. Garbaczewski, Wybitni siedlczanie-, SBDPRR, t. I, s. 397; Kronika Bojowa PPS (Fr. Rew.), „KRR", 1937 nr 2(10), s. 70 in.; F. K., Sądy wojenne w Król Pol., Kr. 1909, s. 46, 48-50; L. Berenson, Z sali śmierci. Wspomnienia obrońcy politycznego, W. 1929; U. Głowacka-Maksymiuk, Gubernia siedlecka, s. 15; Siedlce 1448-1995, A. Winter, Dzieje Siedlec, s. 207; - U. Głowacka-Maksymiuk, Erazm Chejło - bojownik rewolucji 1905 roku, „Zesz. Met.", 1982 ru 4 cz. l, s. 56-66; E. Lodwich-Ledwa, Ze wspomnień o Erneście Chejle. Wyimki z zapisków, „Zesz. Met.", 1982 nr 4 cz. l, s. 68-75; S. Radek, Sprawa sokołowska - styczeń 1908, „Gaz. Polska", 1931 nr 208, s. 6.
(autor Wiesław CHARCZUK