BORNUS

Ur. 18 IX we wsi Rożdżałów pod Chełmem Lub. Pochodził z rodziny chłopskiej, dorastał z dwoma braćmi i siostrą. Swoją edukację rozp. w rodzinnej wsi, w której uczęszczał do szk. podst. W 1964 rozp. naukę w LO w Chełmie Lub. Po zdaniu matury początkowo wiązał swoją przyszłość z prawem, w tym celu w 1968 zdawał egzaminy wstępne na Wydz. Prawa UMCS. Z powodu braku miejsc musiał jednak porzucić te plany. Nie zrażając się pierwszymi niepowodzeniami postanowił zostać słuchaczem Spółdz. Szk. Ekon. w Nałęczowie, do której uczęszczał od 1IX 1968 do 1VI 1969. Ostatecznie związał swoją przyszłość ze szkolnictwem; po pomyślnym zdaniu egzaminów w 1969 został przyjęty na Wydz. Filol. Ros. WSN w W. Uk. ją w 1972 z wynikiem bdb. Ten sukces skłonił go do kontynuowania nauki mającej na celu podniesienie kwalifikacji i uzyskanie tytułu mgra. Rozp. więc studia w Inst. Rusycystyki na Wydz. Filol. Pol. i Słowiańskiej UW. Tam też piastował swoje pierwsze funkcje starosty roku i starosty grupy studenckiej. Koledzy darzyli go dużym zaufaniem, o czym może świadczyć fakt, że w 1. 1972-1974 pełnił funkcję przewodn. Sądu Koleżeńskiego SZSP w Domu Studenckim. W 1974 obronił pracę mgr. z zakresu językoznawstwa i uzyskał dyplom mgra filol. ros. We IX t.r. rozp. pracę na stanowisku nauczyciela jęz . ros. w Zespole Szkół Zaw. w Węgrowie. Rok późn. związał się z LO w tym mieście. Rozp. także pracę jako wychowawca w internacie lic. W 1981 pracował w Radzie Zakładowej ZNP w Węgrowie, nast. od 1982 został mianowany na nauczyciela w węgrowskim lic. W III 1989 powołano go na stanowisko z-cy dyr. lic. Funkcję tę piastował do VIII 1991.

Wielokrotnie w ciągu swojej nauczycielskiej kariery przygotowywał uczniów do olimpiad z jęz. ros. Dzięki trudowi włożonemu w edukację młodzieży sześć jego uczennic uzyskało tytuły finalistek Ogólnopolskiej Olimpiady Jęz. Ros., dwie zostały jego laureatkami, a jedna zwyciężczynią Międzynarodowej Olimpiady Jęz. Ros. w Moskwie. Za pracę włożoną w przygotowanie uczennic do olimpiady otrzymał list gratulacyjny od Karnit. Gł. Olimpiady Jęz. Ros. z podziękowaniem. Konsekwentnie dążył do doskonalenia zaw. i w tym celu wyjeżdżał do ZSRR, gdzie podnosił kwalifikacje językowe.

Oprócz aktywności oświat. zaangażował się także w dział. sportową. Był wiernym kibicem i działaczem Międzyszk. Klubu Sport. „Nike", a także sędzią siatkarskim. W III 1989, po rezygnacji J. Lange, na Walnym Zebraniu został wybrany na stanowisko przewodn. klubu „Nike". Urząd ten pełnił do III 1992, kiedy to zastąpił go ks. J. Wolski. Nadal jednak silnie związany był z klubem, w którym od X 1992 do III 1997 pełnił funkcję wiceprezesa ds. organizacyjnych. W okresie jego dział. sportowej węgrowski klub z mało znanej drużyny przeistoczył się w znaczącą w kraju i za granicą. Dzięki pracy B. „Nike" zdobyło wiele medali i tytułów, m.in. Mistrzostwo Polski Juniorek (do 1. 17 i 19) w 1.: 1992, 1993, 1995, 1998; Mistrzostwo Polski Młodziczek w 1997; Mistrzostwo Polski SZS. w 1997; złoty medal na Ogólnopolskich Igrzyskach Młodzieży Szkolnej w 1: 1989, 1991, 1997: złoty medal na Ogólnopolskiej Olimpiadzie Młodzieży w 1997 i wiele innych.

Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1991 i Nagrodą Min. Oświat. III stopnia w 1980. Zm. 1XI 2001, pochowany na cm. w Łochowie.


Arch. LO im. A Mickiewicza w Węgrowie, Teczka akt osobowych B.; W. Witkowski, Międzyszkolny Klub Sportowy Nike. XV lat sukcesów, Węgrów 1998, s. 7, 25, 37.

(autor Sylwia RUDNIK)