Ur. w W. 27 VIII, był s. Piotra - tkacza i Franciszki. Uk. 6 klas Gim. Ewangelicko-Reformowanego i 2-letnią Szkołę Graficzną w W. (1906). W l. 1904-1907 praktykował w drukarni Arcta w W., nast. w l. 1912-1918 pracował zarobkowo jako drukarz w Drukami Naukowej w W. Był współzałożycielem i czł. zarz. Polskiego ZZ Drukarzy, Odlewaczy Czcionek i Pokrewnych Zawodów (1916). W czasie I woj. świat. brał udział w ruchu niepodległościowym na terenie W. i L. Do PPS wstąpił w 1918 w L. Był jednym z organizatorów pierwszej na ziemiach polskich Rady Delegatów Robotniczych w L. 5 XI 1918 na posiedzeniu konstytucyjnym Lubelskiej Rady wszedł w skład jej Komitetu Wykonawczego. W Lubelskiej Radzie K. kierował Wydz. Opieki Społecznej. Po zlikwidowaniu RDR działał w samorządzie miejskim.
W XII 1918 K. jako reprezentant PPS wszedł do głównego komitetu wyborczego kierującego przeprowadzeniem wyborów do Rady Miejskiej L. W wyborach 1919 K. kandydował z listy PPS i został wybrany ławnikiem. W magistracie lubelskim objął kierownictwo Wydz. Opieki Społecznej, a od 1923 do końca VIII 1927 był wiceprezydentem miasta. Równocześnie działał aktywnie w lubelskim OKR PPS, był czł. zarz. Lubelskiej Spółdz. Spoż., przew. lubelskiej Rady ZZ oraz prezesem oddz. Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich.
W wyborach samorządowych w 1927 został przez PPS skierowany do S. Najwięcej głosów do Rady Miejskiej II kadencji uzyskała wówczas PPS (28,4%) zdobywając 9 z 29 mandatów. Rada wybrała na swego przew. Aleksandra Feista, przywódcę miejscowego PPS. 11 VII 1927 odbyły się wybory do Magistratu. Spośród trzech kandydatów na prezydenta miasta wybrano K. z PPS głosami: PPS, Bundu, Poalej Syjon-Lewicy i jednego radnego z Bloku Pracy, wiceprezydentem został Sławomir Łaguna. Z początkiem VIII 1930 minister Spraw Wewnętrznych, na wniosek wojewody lubelskiego, zawiesił, a nast. odwołał 1 X 1930 prezydenta K. „za rzekomą złą gospodarkę funduszami miasta”. Była to decyzja polityczna, związana z tarciami między radnymi sanacyjnymi a pepeesowskimi. Funkcję prezydenta Rada powierzyła dotychczasowemu wiceprezydentowi Łagunie. Podczas pobytu w S. K. był również przew. siedleckiej Spółdz. Spoż., działał też w miejscowej ubezpieczalni społecznej. Od V 1931 do VII 1932 był dyr. Kasy Chorych w Równem, nast. od VIII 1932 do IV 1935 w Łucku, a nast. w Ciechanowie (1935-1937) i Pińsku (1937-1939). Po wybuchu II woj. świat. przeniósł się do W., pracował jako drukarz w Drukarni Oświatowej (1940-1942). Nast. od III 1942 do wybuchu powstania warszawskiego w Banku Komunalnym. Po powstaniu przebywał w obozie w Pruszkowie, a nast. wywieziono go do wsi Karczowice w pow. miechowskim, gdzie pozostał do wyzwolenia w II 1945.
Pod koniec II 1945 zgłosił się w W. do dyspozycji CKW PPS i został skierowany wraz z ekipą działaczy politycznych i samorządowych na Pomorze w celu zorganizowania na tym terenie administracji. 16 IV 1945 wojewoda pomorski Kazimierz Pasenkiewicz mianował go prezydentem Włocławka, urząd ten pełnił do końca III 1948. Równocześnie był czł. Komitetu Miejskiego PPS, czł. Wojewódzkiego Komitetu PPS w Bydgoszczy oraz przew. włocławskiej organizacji Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1946-1948). 6 IV 1948 Rada Ministrów powierzyła mu pełnienie obowiązków wojewody pomorskiego w Bydgoszczy. Urząd ten objął 10 IV 1948 i pełnił go do 13 VI 1950. Jednocześnie działał aktywnie w PPS jako przew. Rady Wojewódzkiej tej partii oraz w wojewódzkim zarządzie Tow. Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Na Kongresie Zjednoczeniowym PPR i PPS w XII 1948 został wybrany na z-cę czł. KC PZPR. Pozostawał nim do II zjazdu partii w III 1954. Był również czł. KW i Egzekutywy PZPR w Bydgoszczy. W V 1950 na sesji WRN w Bydgoszczy został odwołany ze stanowiska wojewody, urząd ten piastował jeszcze do 30 IX 1950. Potem przeniósł się do W. i do V 1955 pracował w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych na stanowisku dyr. działu, a od 1 VI - 3 XII 1955 był kierownikiem działu administracyjnego w Instytucie Polsko-Radzieckim w W. 1 I 1956 przeszedł na emeryturę.
Został odznaczony Medalem Niepodległości, Medalem 10-lecia Polski Ludowej oraz Krzyżem Komandorskim OOP. K. ożenił się z Reginą Zofią z Fogelgarnów, z którą miał dwóch synów: Stefana i Zdzisława. Zm. w W. 13 IV 1963, został pochowany na Cm. Wojskowym na Powązkach w W. (kwatera 30B-II-3-19).
PSB (Tomicki J.); Tomicki J., Kubecki Ignacy, [w:] Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 3, K, W. 1992, s. 505; Słownik biograficzny miasta Lublina, pod red. T. Radzika, A. A. Witusika i J. Ziółka, t. 3, L. 2009, s. 166-168; Błażejewski S., Kutta J., Romaniuk M., Bydgoski słownik biograficzny, t. III, Bydgoszcz 1996, s. 87-88; Makaruk J., Rada Miejska i Magistrat Lublina 1918-1939, L. 1984, s. 74, 214-215; Winter A., Siedlce 1918-1939, S. 2015, s. 29, 31-32, 53, 55-56, 72, 114, 117, 229-230, 370, 574-575; Grzegorczuk D., Preferencje polityczne mieszkańców Siedlec w wyborach do parlamentu i samorządu w II Rzeczypospolitej, „Rocznik Maz.” t. X, 1998, s. 74; Krzykała S., Rady Delegatów na Lubelszczyźnie 1918-1919, L. 1962, s. 99 (zdj.), 101, 131; Marczuk J., Wybory do Rady Miejskiej w Lublinie w 1919 r., „Rocznik Lubelski” t. 9, 1966, s. 324, 331; Z dziejów pracy i walki. Księga pamiątkowa Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Poligraficznego Okręg Warszawa, W. 1948, s. 13, 19; Szumiło M., Wojewodowie i okręgowi pełnomocnicy rządu w pierwszych latach Polski Ludowej (1944-1956), [w:] Dzieje biurokracji na ziemiach polskich, red. A. Górak, D. Magier, t. II, L.-S. 2009, s. 296; „Gazeta Podlaska” 1931, nr 6; „Głos Pomorza” 1948, nr 40; „Trybuna Ludu” 1963, nr 106 (nekr.).
(autor Dariusz GRZEGORCZUK)