Ur. 23 XI 1813 w Węgrowie. Był bardzo dobrze wykształcony. W 1833 uk. Szk. Wydziałową w Węgrowie. Studiował w Sem. Diec. w Janowie Podl. (1833-1837). Święcenia kapłańskie otrzymał 6 VIII 1837 z rąk bp. podl. Jana Marcelego Gutkowskiego. Kształcił się również w Akad. Duch. w W. i otrzymał stopień kandydata świętej teologii „z postępem celującym z zachętą”. W 1840 awansowano go na stanowisko prof. sem. janowskiego. Pełnił obowiązki defensora spraw małżeńskich i wikariusza przy katedrze janowskiej. Ks. K. był egzaminatorem przysięgłym dla kapłanów starających się o probostwo i egzaminatorem dekanalnym.
W 1847 otrzymał probostwo w Sokołowie Podl., na którym pozostawał przez następne 30 l. W kościele sokołowskim, w obecności urzędników, 26 III 1855, musiał, podobnie jak wszyscy duchowni w diec., złożyć przysięgę na wierność i poddaństwo Jego Carskiej Królewskiej Mości.
W 1858 dostrzeżono jego zasługi i obdarzono go godnością kanonika honorowego katedry podl., czego dokonał ks. bp podl. Beniamin Szymański.
Za czasów sprawowania przez niego urzędu prob. w 1856 wikariuszem w 1856 był w Sokołowie ks. Franciszek Jaczewski, późniejszy bp lubelski w l. 1885-1914 (notabene w relacjach rodzinnych brat cioteczny ks. K.). Po nim, w l. 1858-1860, wikariuszem był ks. Stanisław Brzóska, bohater powstania styczniowego. Były to trudne czasy. Ludność unicka szukała pomocy u kapłanów rzymskokatolickich. Za szkodliwy wpływ, jaki wywierał na unitów - na skutek decyzji nr 424 gen. gubernatora z 24 III/5 IV 1875 - ks. K. zapłacił 15 rubli kary za to, że 20 VIII 1874 ochrzcił córkę kobiety prawosławnej. W 1875 awansował na proboszcza i kanonika kolegiaty, nast. prałata w Zamościu.
Prześladowania kapłanów zaangażowanych w pomoc unitom nie ustawały. D. 17/29 I 1878 ks. K. został ukarany 50 rublami grzywny za pozwolenie pątnikom na pielgrzymkę do Krasnobrodu. Był karany (200 rubli) za spisanie aktu urodzenia dziecka z mieszanego małżeństwa, które ochrzcił w Krzeszowie 2 II 1884, podobnie było w przypadku chrztów udzielonych dzieciom Marii Kuncewicz (150 rubli). Nie zważał jednak na kary i otaczał duszpasterską troską wiernych, lecz represje trwały nadal. Gen. gubernator Josif Hurko decyzją nr 222 z 4/14 II 1890 skazał go na zapłacenie 200 rubli kary za pochowanie prawosławnej Marii Dziuby w kościele obrządku łacińskiego i za częste mieszanie się do spraw prawosławia. W odezwach swych do władzy duchownej gen. gubernator Hurko pisał, że ks. K. już wielokrotnie był notowany jako szkodliwy działacz na niekorzyść prawosławia.
Początkowo sytuacja materialna par. była dobra, ale przez represje carskie uległa pogorszeniu. Ukazem carskim z 14 XII 1865 cały maj. duchowieństwa rzymskokatolickiego, nieruchomości i kapitały przeszły na rzecz skarbu państwa. Prob. zostawiono teren z kościołem, plebanią i cm. oraz 6 mórg ogrodów. Państwo w zamian miało zapewnić księżom utrzymanie, płacąc im pensje w zależności od etatu. Odtąd rządca par., ks. K., nosił formalnie tytuł administratora par., a nie prob. Skarb państwa przejął uposażenie par. W 1866 urzędnicy skarbowi spisali inwentarz pozostawiony prob. W 1868 dokonano na miejscu spisu oraz formalnego wydzielenia na uposażenie prob. i służby kościelnej 6 mórg gruntu przy plebanii oraz pozostawionych im budowli mieszkalnych i gospodarczych. Ziemia i folwark Dziegietnia zostały skonfiskowane. Śladem tych działań jest plan posesji pozostawionej par. sokołowskiej przy ul. Kościelnej, wykonany w 1872 przez geometrę Ignacego Szymońskiego. Ks. K. zm. w Zamościu 4 XII 1895.
Dębski K., Bohaterstwo unitów podlaskich (1875-1905), W. 1993; Kubicki P., Bojownicy kapłani za sprawę Kościoła i ojczyzny w latach 1861-1915. Materiały z urzędowych świadectw władz rosyjskich, archiwów konsystorskich, zakonnych i prywatnych, Sandomierz 1933; P.J.K. Podlasiak (J. Pruszkowski), Martyrologium czyli Męczeństwo Unii Świętej na Podlasiu, cz. 1, 1864-1882, L. 1921; Stopniak F., Kościół na Lubelszczyźnie i Podlasiu na przełomie XIX i XX wieku, s. 52-57; „Dziennik Praw Królestwa Polskiego”, t. LXIII, 1866, s. 383; ADS, Wykaz kapłanów świeckich i zakonnych dekanatu janowskiego z objaśnieniem okoliczności co do wykonania przez nich przysięgi na wierność t-tejszego poddaństwa. Stało się to z upoważnienia władz wyższych na skutek wezwania burmistrza miasta Sokołowa z 10/22 III 1855 r.; Akta Konsystorskie nr 493, Wykaz stanu służby kapłanów diecezji podlaskiej za 1865 r., k. 24; Akta Osobiste, ks. Stanisław Brzóska, dz. II, vol. 1, nr 25, lit. B, k. 1-2v; APS, Księgi urodzin, zaślubin i zgonów parafii rzymskokatolickiej w Sokołowie w 1858 i 1859 r.; Akta Izby Skarbowej w S., Plan ziemi pozostawionej parafii Sokołów sporządzony w 1872 r. przez geometrę Ignacego Szymońskiego. Skala 1:5000. Catalogus Ecclesiarum et Clerii Dioecesis Podlachiensis seu Janoviensis pro Anno Domini 1848, Varsaviae 1848.
(autor ks. Paweł GRZESZEK)