Ur. się 19 XI 1927 w m. Kijowiec n. Krzną, gm. Dobryń Duży, w rodzinie Ignacego Biegajło i Antoniny Tyszewskiej. Jej l. szk. częściowo przypadły na czas wojny i okupacji. Po ukończeniu szk. powsz. w rodzinnej wsi Kijowiec dalszą naukę kontynuowała na tajnych kompletach Jadwigi Markowskiej. Po przejściu frontu w VII 1944 podjęła naukę w uruchomionym ponownie Państw. Gim. w Leśnej Podl. Po reorganizacji szkolnictwa przeszła do Państw. Lic. Pedagogicznego im. Stanisława Staszica, także ponownie uruchomionego w tej małej osadzie na płd. Podl. W czasie nauki w tym zakładzie kształcenia naucz. należała do koła ZMW „Wici”, drużyny harcerskiej, zespołu teatralnego, chóru i Sodalicji Mariańskiej prowadzonej przez o. paulina Euzebiusza Nowaka. Była bardzo dobrą uczennicą. Wyróżniała się umiejętnością pięknej recytacji poezji pol. na różnych uroczystościach szk. Uczestniczyła ponadto w pracach zespołu tańca ludowego.
Po zdaniu egzaminu dojrzałości w VI 1950 (Matura XX) i zdobyciu uprawnień do nauczania w szkolnictwie podst. jako stypendystka, podjęła pracę zgodnie z nakazem jako naucz. tymczasowa w Publicznej Szk. Ogólnokształcącej St. Podstawowego Nr 1 w Radzyniu Podl. Uczyła jęz. pol. i śpiewu. Założyła i prowadziła chór, zespół muzyczno-taneczny i drużynę harcerską. Jako wyróżniająca się młoda naucz. została zwolniona decyzją władz oświatowych z 2 II 1952 z egzaminu praktycznego. Od 15 VIII 1954 na własna prośbę, nie znosząc życia miejskiego, przeniosła się do Szk. Podst. w Kąkolewnicy. Związała się z tą placówką oświatową na ponad 30 l. owocnej i ciekawej pracy zawodowej. Założyła i prowadziła zespół mandolinistów i zespól taneczny. Zorganizowała teatr dziecięcy i chór szk. Reprezentowała udanie szk. i gm. Kąkolewnica na przeglądach chórów i zespołów muzycznych na szczeblu pow. i woj. Charakteryzowana była jako naucz. „sumienna i obowiązkowa, osiągająca w pracy artystycznej piękne wyniki”. Cieszyła się prestiżem i szacunkiem miejscowego środowiska.
Podnosząc kwalifikacje zawodowe w systemie zaocznym podjęła studia polonistyczne w Państwowej WSP w W., a od r. akademickiego 1956/57 na Wydz. Fil. UW. 13 V 1960 obroniła pracę magisterską z fil. polskiej na temat: Słownictwo wsi Kąkolewnica. W l. 1960-63, na prośbę Zarz. PSS „Społem” z Międzyrzeca Podl. prowadziła, za zgodą władz oświatowych, zespół mandolinistów. Chcąc mieć uprawnienia w ulubionej przez siebie dziedzinie – muzyce, obok zamiłowania do jęz. pol., w systemie zaocznym ukończyła z wyróżnieniem w l. 1962-64 II Studium Nauczycielskie im. Andrzeja Struga w L. Władze oświatowe, doceniając jej pracę, w drodze wyjątku zezwoliły w latach 60. i 70. na dodatkową pracę w Szkolnym Ognisku Muzycznym w Kąkolewnicy w wymiarze półtora etatu (dodatkowo po 18 godzin w tygodniu). Charakteryzowana była w innym miejscu jako „taktowna, kulturalna”; obok pełnego zaangażowania w pracy jako naucz. jęz. pol., opiekunka koła polonistycznego i pracowni przedmiotowej, zaangażowana w muzykę i śpiew.
W l. 1972-75 prowadziła trzygłosowy chór żeński naucz. przy Zarz. Pow. ZNP w Radzyniu Podl. Prowadziła otwarte lekcje pokazowe z jęz. pol. i wychowania muzycznego. Osiągała sukcesy w przygotowywaniu uczniów do konkursów przedmiotowych z jęz. pol. w l. 70. i 80. Od 16 XI 1982, jako znana popularyzatorska muzyki i śpiewu, za zgodą władz oświatowych pracowała na stanowisku starszego instruktora Zespołu Pieśni i Tańca przy Gm. Ośrodku Kultury w Kakolewnicy. Prowadziła zespół „żywego słowa” i zespół śpiewaczy Koła Gospodyń Wiejskich. Kierowała przede wszystkim inscenizacjami występów środowiskowego zespołu muzyczno-wokalnego „Polskie Kwiaty”, dając wiele koncertów lokalnemu społeczeństwu, ale też i różnym miejscowościom pow. radzyńskiego i Katolickiemu Radiu Podlasie. Zebrała i zapisała w nutach pieśni ludowe z różnych miejscowości pow. B. Podl. i Radzyń Podl. Jako pedagog, „człowiek oddany szkole i dzieciom” nauczała przez ponad 35 l. „abc” muzyki dziesiątki i setki dzieci. Zapoznała je z pięknem pol. pieśni patriotycznej, żołnierskiej oraz bogactwem kultury lud.
W stan spoczynku przeszła 31 VIII 1985. Przez następne lata pracowała na rzecz środowiska zamieszkania, oddając się pasji swego życia – muzyce i śpiewaniu.
Odznaczona była: Złotym Krzyżem Zasługi (1975), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), Medalem Za Zasługi Polskiego Czerwonego Krzyża, Złotą Odznaką ZNP (1976). Była laureatką: Nagrody Ministra Oświaty i Wychowania III st. (1973), Nagrody Kuratora Oświaty i Wychowania (1983), 3-krotną Nagrody Prezydium PRN (1953, 1956, 1965). Wyróżniona Listem Pochwalnym Prezydium PRN w 1965 r.
Zm. 4 III 2006 w Kąkolewnicy. Pochowana została na miejscowym cm. rzymsko-katolickim. W małż. z Janem Głowniakiem miała córkę Annę Marię (1961) i syna Sylwestra (1966).
„Echo Leśniaków” 2001 nr 8, s. 13-15 (fot.); Sroka J., Leśniacy. Zakład Kształcenia Nauczycieli w Leśnej Podl. 1916-70, B. Podl. 1990, s. 411; Arch. Urzędu Gm. w Kąkolewnicy. Teka akt osobowych mgr Głowniak Elżbieta sygn. 13 bp.
(autor Tomasz DEMIDOWICZ)