Ur. się 18 III 1843 w Międzyrzecu Podl., s. Karola Ferdynanda, aptekarza, i Fanny Matyldy z Hoeftów. Nauki średnie pobierał w gim. realnym w W. wykazując zamiłowania do nauk przyr. Pragnąc jednak poświęcić się studiom technicznym w 1862 r. wyjechał za granicę do Magdeburga. Wypadki r. 1863 skłoniły go do powrotu do kraju i wstąpienia do szeregów powstańczych. Przeżył powstanie, lecz przez długie lata nie wolno mu było opuszczać Międzyrzeca; musiał więc zrezygnować z dalszych studiów technicznych za granicą. Wrodzone zdolności rysunkowe pomogły mu w nauce techniki miernictwa. Został geometrą i to zapewniło mu skromny byt i dawało okazję do częstych wyjazdów w teren. Świat roślinny wcześnie zwrócił jego uwagę. Zaczął więc kompletować zbiory, których pocz. nie umiał oznaczyć; powoli jednak sprowadzał nowe książki pogłębiając swoją wiedzę i rozszerzając zakres badań. Nawiązał korespondencję z wieloma specjalistami krajowymi i zagranicznymi, którzy pomogli mu w opracowaniu niektórych działów. Dzięki pomocy Kasy im. Mianowskiego stał się posiadaczem mikroskopu. Okoliczność ta pozwoliła mu nie ograniczać się do obserwacji roślin wyższych, jak to najczęściej czynili floryści amatorzy zamieszkali na prowincji, lecz rozszerzać zakres badań na wszystkie działy świata roślinnego. Współpracował z „Pamiętnikiem Fizjograficznym”, gdzie od 1883 r. ukazały się doskonale opracowane spisy roślin kwiatowych, paprotników, a następnie mchów, wątrobowców, porostów, glonów, wreszcie grzybów zebranych na Podl.
Dzięki wytrwałej pracy E. okolica Międzyrzeca została zbadana pod względem florystycznym, jak żadna inna miejscowość w kraju (73 przyczynki). Był w owym czasie prawie jedynym badaczem biologii roślin kwiatowych. Zwłaszcza zjawisko współżycia grzybów z korzeniami wyższych roślin (mykorhiza) interesowało go bardzo. I w tej dziedzinie zostawił kilka przyczynków. Badał również budowę i zawartość pęcherzyków pływaczów krajowych (Utricularia), własności światła opieńki brzozowej. Zwracał uwagę na wczesne lub późne zakwitanie niektórych roślin w związku ze zjawiskami meteorologicznymi, na zjawiska zorzy polarnej czy meteorów, na zjawianie się rzadkich gatunków, na pewne zjawiska z życia zwierząt. Był bystrym i znakomitym obserwatorem wszelkich zjawisk przyrodniczych.
Wiadomości o grzybach i glonach Polski dzięki jego pracom znacznie się rozwinęły. Wśród glonów i grzybów, które zbierał znalazło się wiele nowych odmian gatunków, opisanych przez niego po raz pierwszy. W wydawnictwach Akademii Umiejętności w Kr. wspólnie z Raciborskim opisał 20 nowych form desmidie, wspólnie z Gutwińskim 50. Znany mykolog J. Brasadola z Trydentu na podstawie materiału przysłanego przez E. ogłosił spis 493 rzadszych form grzybów, wśród których jest jeden nowy rodzaj, nazwany Eichleriella (z rodziny Tremellaceae) i 53 nowe gatunki. Nazwisko naszego badacza zostało uwiecznione przez włoskiego uczonego w pięciu nowych nazwach gatunkowych następujących grzybów: Radulum, Tulasnella, Lachnea, Heliotium i Fusarium.
Obok pracy zaw. i nauk. należy jeszcze podkreślić jego ofiarną działalność oświat.-społ. wśród unitów podl. prześladowanych przez rząd carski.
Zm. na serce w W. 20 XI 1905. Pochowany został w grobie rodzinnym w Międzyrzecu.
PSB, T. VI, Kr. 1948 (Hryniewiecki B.); Lech Z., Działalność aptekarska i kulturalno – polityczna Eichlerów w Międzyrzecu, „Rocznik Międzyrzecki” t. X, s. 60-77; Kornacki R., Międzyrzeccy Eichlerowie, „Rocznik Międzyrzecki” t. XXIX-XXX, s. 271-75; fot. [https://miedzyrzec.info/artykuly/botanik-ktory-rozslawil-miedzyrzec/; dostęp 29.04.2021].
(autor Ryszard KORNACKI)