WINIARCZYK Stanisaw


Ur. się w 1901 r., s. Feliksa Winiarczyka (zob.) i Michaliny ze Śledziów. Był absolwentem Gim. w Łukowie i Wydz. Weterynaryjnego UW. Pracował jako lekarz weterynarii na terenie pow. Augustowskiego i w stacjonującym tam 1. pułku ułanów krechowieckich. Zmobilizowany w 1939 r., brał udział w kampanii wrześniowej. Został internowany na Litwie i wywieziony do ZSRR.

Po „amnestii” w 1941 r. został mężem zaufania ambasady pol. w ZSRR i kierownikiem ośrodka w Syktywkarze. Po deportacji delegatów pol. ambasady do Iranu był kierownikiem ośrodka szkolnego w Isfachanie z ramienia Delegatury Pol. w Teheranie. W Libanie kierował ośrodkiem w Zuchu.

W 1949 r., nie mogąc wrócić do kraju z powodów polit., osiedlił się w Australii. W wieku 50 lat po raz drugi przeszedł studia uniwersyteckie, uzyskując ponownie dyplom lekarza weterynarii. Do końca wspierał finansowo rodzinę w Polsce, której nie mógł sprowadzić do siebie.

Zm. 5 I 1960 w Royal Melbourne Hospital, został pochowany na cm. w Fawkner w Australii. Jego nekrolog opublikowała jedna z polonijnych gazet w Sydney.


Szczechura T
., Ruch ludowy w Siedleckiem, W. 1984; Winiarczyk A. J., Ponad dwieście lat rodzin Kucharskich i Winiarczyków, W. 1997 (mps); Szczygielski T., Trzy pokolenia ludowców, Trzebieszów 1999/2000 (mps) - mps znajdują się w arch. rodziny Szczygielskich i powstały na bazie wspomnień krewnych autorki: ciotki Alicji Winiarczykówny i dziadka Apoloniusza Szczygielskiego, który był wnukiem Feliksa Winiarczyka.

(autor Małgorzata SZCZYGIELSKA)