Ur. 13 VIII 1954 w Makowie Mazowieckim, s. Pawła, mistrza krawieckiego i Heleny z domu Załęska, mistrza cukiernictwa. Miał czworo rodzeństwa. Po ukończeniu w 1969 r. szk. podst. w Makowie Mazowieckim kontynuował naukę w Lic. Ogólnokształcącym im. M. Curie-Skłodowskiej również w Makowie Mazowieckim, gdzie zdał maturę w 1973 r. z bardzo dobrymi wynikami. Następnie, w l. 1973-7 studiował na Wydz. Fil. Polskiej UW uzyskując tytuł magistra, a w l. 1975-9 studia w Instytucie Socjologii UW zakończył na absolutorium.
Pochłaniane od najmłodszych lat książki oraz zainteresowania literaturą pol. i światową pozwoliły mu na podjęcie po studiach pracy w wymarzonym zawodzie dziennikarza w renomowanym piśmie literackim. W l. 1979-94 pracował w W. w red. miesięcznika „Literatura”. W tym prestiżowym magazynie przez kilka lat był kierownikiem działów historii literatury oraz krytyki literackiej. Opublikował wówczas wiele artykułów o ukazujących się książkach. Spełniał się jako krytyk literacki i autor esejów o twórczości kilku polskich pisarzy, m.in. Jerzego Krzysztonia i Stefana Kisielewskiego.
Od 1978 r. mieszkał w S., a następnie od 1985 r. w Stoku Lackim. Był znaną postacią w siedleckim środowisku dziennikarskim i świata kultury. W l. 80. aktywnie działał w miejscowej opozycji demokratycznej. W tym okresie pracę zaw. w „Literaturze” łączył z pracą społ. w siedleckim podziemnym wydawnictwie „Metrum”. Tu zajmował się pisaniem tekstów kontestujących ustrój PRL i literackich, redagowaniem podziemnego kwartalnika „Metrum” oraz przygotowywaniem do druku książek wydawanych poza oficjalnym obiegiem. Udzielał się również w bibl. istniejącej przy par. św. Stanisława, w której oprócz książek o tematyce religijnej można było wypożyczyć pozycje ukazujące się poza cenzurą.
W 1989 r. włączył się w działalność powstającego Woj. Komitetu Obywatelskiego (WKO) „Solidarność’ w S., w którym był przedstawicielem środowiska „Metrum”. Jednak po kilku miesiącach zrezygnował z zasiadania w WKO „S”, gdy zorientował się, że znalazły się w nim osoby, których tam nigdy nie powinno być.
Na pocz. 1991 r. był w gronie osób, które założyły w S. Tyg. „Nowe Echo Podlasia” („NEP”), pierwsze w regionie oficjalne pismo niezależne od PZPR, reprezentujące poglądy środowiska wywodzącego się z wcześniejszej opozycji demokratycznej. W red. „NEP” pocz. pełnił funkcję sekr. – z-cy red. naczelnego, a następnie red. naczelnego. Jego kontakty w w środowisku dziennikarskim W. sprawiły, że na łamach „Echa” ukazywały się wtedy felietony tak znanych stołecznych autorów, jak Krzysztof Mętrak, Jerzy Górzański i Janusz Atlas. To on też zatrudnił w „Echu” wiele młodych osób, które odnalazły się w zaw. dziennikarza i nadal pracują w lokalnej prasie, radiu, portalach internetowych.
Jesienią 1992 r. - po reorganizacji w „Echu” i kilkumiesięcznej przerwie - podjął pracę w siedleckim dodatku „Gazety Wyborczej” („GW”), tzw. pierwsze trzy strony siedleckie „Gazety Stołecznej”. Najpierw był kierownikiem Biura Ogłoszeń „GW” w S., jednocześnie piszącym teksty dziennikarskie o wydarzeniach w regionie, a na pocz. 1995 r. został kierownikiem siedleckiego oddz. red. „GW”. Był autorem bezkompromisowych artykułów o meandrach tworzącej się wtedy siedleckiej sceny politycznej. Erudycja, celne spostrzeżenia i analizy bieżących wydarzeń sprawiły, że wielu czytelników i lokalnych polityków liczyło się z jego zdaniem i opiniami. Choć to polityka była jego żywiołem, nie unikał tematów społ., np. apelował do Kurii Diec. Siedleckiej o udostępnienie ukrytego przez lata arcydzieła malarstwa - obrazu „Ekstaza św. Franciszka” słynnego El Greca. W tym czasie opublikował również serię interesujących artykułów o stanie dawnych dworów i pałaców na płd. Podl. i wschodnim Mazowszu (teren ówczesnego woj. siedleckiego), które poprzedzał szczegółową kwerendą w źródłach historycznych, wyszukując unikalne informacje z ich przeszłości. Za zaangażowanie publicystyczne w tej dziedzinie został w 1998 r. wyróżniony przez Woj. Konserwatora Zabytów w S. Odznaką „Za opiekę nad zabytkami”. Jednocześnie był rzetelnym i wymagającym, a zarazem życzliwym redaktorem tekstów innych dziennikarzy. Po likwidacji w 1999 r. siedleckiego oddz. „GW” przez kilka lat był siedleckim korespondentem tej gazety.
Ponadto od pocz. l. 90. działał społ. w Fundacji Kultury Podl. oraz zasiadał w jury ogłaszanych w S. konkursów literackich i turniejów poetyckich, m.in. organizowanego przez siedlecką uczelnię Konkursu Literackiego Studenckiego Ośrodka Działań Kulturalnych „Limes”. Za dokonania na tym polu w 2001 r. został odznaczony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”.
W 2007 r. przeszedł do biznesu. Był kolejno czł. Rady Nadzorczej i rzecznikiem prasowym Krosglass S. A. w Krośnie oraz dyr. biura zarz. i specjalistą ds. public relations (komunikacji społecznej) w ELMO S.A. w S.
W 2010 r. wrócił do zawodu dziennikarza i przez cztery lata pracował jako sekr. red. „Tyg. »Wspólnota«”, wydawanego w W. pisma samorządu terytorialnego. Następnie jako tzw. freelancer współpracował z kilkoma warszawskimi red.
Dużo czasu poświęcał na pracę zaw. i społ., ale zawsze znalazł czas na swoje ulubione hobby - wędkarstwo. Mógł godzinami opowiadać o rybach, najlepszych akwenach z łowiskami i sprzęcie. Odnosił sukcesy w zawodach wędkarskich. Był skarbnikiem i czł. władz siedleckich struktur Polskiego Związku Wędkarskiego.
Zm. po ciężkiej chorobie 11 I 2018 w hospicjum w S., urnę z prochami złożono 17 I 2018 na cm. Janowskim w S. W l. 1977-83 żonaty z Hanną z domu Ignut (1955-83), a od 1985 r. z Anną z domu Mazur.
Jastrzębski S., Kindziuk S., Welik G., Pożegnanie, „Tyg. Siedlecki” 2018, nr 3 , s. 13; Tychże, Pożegnanie, „Gazeta Stołeczna” z 22 III 2018, s. 6.; Rozmowy z Anną Pawłowską przeprowadzone w d. 20-22 II 2019; Wielokrotne rozmowy autora biogramu z P. prowadzone w l. 1989-2017.
(autor Sławomir KINDZIUK)