Ur. 19 III 1900 w Kr., s. Antoniego. Ukończył gim. Od 1 XI 1918 do 15 IX 1939 pełnił służbę jako zaw. żołnierz w WP. Był legionistą, brał udział w wojnie pol.-bolszewickiej w 1920 r. oraz w wojnie obronnej w 1939 r. Od 1919 r. służył w 1 PP Legionów w Wilnie, a od 1929 r. w 22 PP i 9. Pułku Artylerii Ciężkiej w S. oraz pełnił służbę na stanowisku starszego składacza w Wojsk. Instytucie Naukowo-Wydawniczym Naczelnego Dowództwa WP. Od I 1945 był żołnierzem Ludowego WP i uczestniczył w działaniach wojennych. Został zdemobilizowany 27 VI 1946 w st. starszego sierżanta. Za udział w walkach podczas II woj. świat. 9 V 1946 minister Obrony Narodowej nadał mu Medal „Zwycięstwa i Wolności” wraz z dyplomem oraz w tym samym r. otrzymał radz. odznaczenie wojenne „Za zwycięstwo” („За победу”). Po odejściu z wojska pracował w S. w handlu.
Był sportowcem, piłkarzem i tenisistą. Jeszcze przed podjęciem służby wojsk. zaczął uprawiać w Wawelu Kraków piłkę nożną. Od 1921 r. grał w drużynie Wojsk. Klubu Sportowego (WKS) 1 PP Legionów w Wilnie. Występował na pozycji bramkarza (wzrost 170 cm, waga 60 kg) w rozgrywkach A klasy Wileńskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (OZPN). W 1924 r. zagrał w meczu reprezentacji miast Wilno-W. Z pułkową drużyną wywalczył w 1926 i 1928 r. mistrzostwo Wileńskiego OZPN. W 1926 r. jego drużyna bez powodzenia brała udział w eliminacjach piłkarskich Mistrzostw Polski (trzecie miejsce w grupie płn.), w których rozegrał cztery mecze. Był też w kadrze zespołu, który w 1928 r. brał udział w eliminacjach do istniejącej od 1927 r. Ligi Polskiej (trzecie miejsce w grupie wschodniej).
Po przeniesieniu się do S. od 1929 r. grał przez siedem lat w drużynie WKS 22 PP. D. 17 VII 1929 wystąpił w pierwszym meczu międzynarodowym rozegranym w S.: Reprezentacja S. - Hakoah Wiedeń (0:2). W 1929 i 1930 r. jego drużyna zajmowała w rozgrywkach lubelskiej A klasy drugie miejsce. W 1931 r. jedenastka WKS 22 PP wygrała te rozgrywki, a następnie w eliminacjach pokonała kilku mistrzów innych okręgów i awansowała do Ligi Polskiej (ob. ekstraklasa). W drużynie, która w l. 1932-4 [od poł. 1932 r. pod nazwą Klub Sportowy (KS) „Strzelec” im. płk. Kazimierza Hozera - zob.] występowała przez trzy sezony w ekstraklasie był rezerwowym bramkarzem, zmiennikiem Józefa Koszowskiego i Stefana Siadaka. Zagrał w ekstraklasie tylko w dwóch meczach (w 1934 r. z Ruchem Chorzów i Cracovią). Ponadto podczas meczów wyjazdowych był kierownikiem drużyny oraz kilka razy nieformalnym trenerem. W 1935 r. ponownie został podstawowym bramkarzem tej drużyny. Zespół KS „Strzelec” wygrał wtedy rozgrywki lubelskiej A klasy i uczestniczył w eliminacjach do Ligi Polskiej, ale po dwóch porażkach i remisie pozostałe mecze oddał walkowerem i został rozwiązany z przyczyn finansowych.
Wrócił na piłkarskie boisko po II woj. świat. W l. 1945-51 był sędzią piłkarskim, prowadził m.in. mecze w rozgrywkach Podlaskiego Autonomicznego Podokręgu Piłki Nożnej w S. Później udzielał się w strukturach związkowych i sekcji piłkarskiej Pogoni S. Z inicjatywy tego klubu 20 IX 1981 za osiągnięcia sportowe i wieloletnią działalność został wyróżniony Hon. Odznaką Okręgowego Związku Piłki Nożnej w S.
Po zakończeniu czynnej kariery piłkarskiej, w drugiej połowie l. 30. odnosił sukcesy w tenisie ziemnym, który uprawiał od pocz. l. 20. w klubie Wiarus Wilno, a następnie w sekcji tenisowej WKS S. W l. 1935-8 zajmował w Mistrzostwach Polski Podoficerów WP pierwsze i drugie miejsce w singlu oraz zdobywał wicemistrzostwo armii w deblu (w parze ze Stanisławem Jodłowskim lub Janem Ketzem, byłymi piłkarzami siedleckich klubów). Wygrywał Mistrzostwa S. oraz Mistrzostwa Podoficerów Dowództwa Okręgu Korpusu IX, stawał na podium turniejów „Tyg. Podoficerów »Wiarus«”. Po 1945 r. przyłączył się do grona osób, które w S. odbudowały korty oraz utworzyły sekcję tenisową w Ognisku S. Następnie był działaczem sekcji tenisowych Kolejarza i Pogoni S. Do końca l. 50. uczestniczył w turniejach towarzyskich, stawał na podium Mistrzostw S.
Zm. 10 III 1982, został pochowany na cm. Centralnym w S. Żonaty z Eugenią (1912-2005).
Jak 22 pp szedł do zwycięstwa, „Tyg. Podoficerów »Wiarus«” 1931, nr 48, s. 1039; Pankiewicz A., W służbie sportu. 40 lat MZKS Start-Pogoń S. 1944-84, S. 1984, s. 111; Gowarzewski A., Lwów i Wilno w ekstraklasie. Kolekcja klubów, T. 4, Katowice 1997, s. 291; Garbaczewski J., Kolarstwo, żużel, tenis, boks i pływanie w dziejach S., S. 2014, s. 16-7; Gowarzewski A., Mistrzostwa Polski 1- ludzie, fakty 1918-39. Encyklopedia piłkarska FUJI, T. 51, Katowice 2017, s. 115; Kserokopie legitymacji, zaświadczeń, dyplomów i zdjęć L. w zbiorach autora biogramu. L. na zdjęciu z lewej, z prawej Jan Ketz.
(autor Sławomir KINDZIUK)