Ur. 3 XI 1873 w Ibramowicach, pow. miechowski, s. Kazimierza i Bronisławy z Mazarakich. Starszy brat K., Stanisław (1872-1930), był prawnikiem, ekonomistą, publicystą, działaczem kółek socjalistycznych, autorem prac poświęconych historii przemysłu i ekonomii, natomiast młodszy brat, Bronisław (1875-1952), był lekarzem, działaczem ruchu robotniczego, w l. 1945-47 pełnił funkcję prezydenta Kalisza.
K. ukończył gim. w Kielcach, następnie naukę zdobywał w Szk. Przemysłu Drzewnego w Zakopanem. Po jej ukończeniu nie podjął jednak działalności zaw. w tej dziedzinie. Przed pierwszą woj. świat. był zarządcą maj. Tyszkiewiczów Płuźno k. Stroga nad Horyniem, skąd w r. 1915 wyjechał do Tambowa. Sprawował tam kierownicze funkcje w pol. samopomocowych organizacjach uchodźczych. W Tambowie opatentował swój wynalazek: przeznaczony dla kompozytorów przyrząd do samoczynnego zapisywania nut w trakcie gry na fortepianie, zakupiony do produkcji przez jedną z firm petersburskich.
K. wrócił do Polski w XI 1918. Na przełomie 1918 i 1919 r. z ramienia ministra rolnictwa i dóbr państwowych pełnił funkcję zarządcy państw. na pow. kolski. Następnie osiadł w Kaliszu. Pracował pocz. jako kierownik Wydz. Samorządowego w starostwie kaliskim. W III 1921 r. został wybrany przy poparciu PPS na stanowisko prezydenta m. Za jego prezydentury m. zostało w znacznym stopniu odbudowane po spaleniu przez wojska niem. w 1914 r., uzyskało stadion sportowy, nowy park i wiele innych inwestycji komunalnych. Funkcję prezydenta Kalisza piastował do II 1924. Z pewnością jednak był to okres dalszej odbudowy miasta ze zniszczeń wojennych. Ponadto do ważniejszych wydarzeń można zaliczyć: zjazd czł. Związku Miast, w tym prezydentów W. i Łodzi, wizytę Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego, nadanie Prezydentowi RP Stanisławowi Wojciechowskiemu hon. obywatelstwa m., czy też uruchomienie elektrowni miejskiej w dawnym foluszu Repphana przy Alei Józefiny (ob. Aleja Wolności). Pozwoliło to na ustawienie na ulicach m. 150 lamp.
Po zakończeniu kadencji K. przeniósł się do S., gdzie objął kierownictwo Wydz. Samorządowego w miejscowym starostwie. Z kolei stamtąd został powołany po kilku latach do Mławy, by tu objąć w 1930 r. stanowisko burmistrza, na które wybrano go za poparciem PPS dawnej Frakcji Rewolucyjnej, której był czł. Stanowisko to piastował do XI 1934, zyskując sobie uznanie miejscowego społeczeństwa (w 1967 r. jedną z ul. w Mławie nazwano imieniem K.), m.in. znaczną rozbudową urządzeń komunalnych i oświatowych.
Po zakończeniu swej kadencji w XI 1934 K. przeniósł się do Kałuszyna, gdzie wybrano go na burmistrza. Funkcję tę objął po zm. burmistrzu Franciszku Stasiaku (zob.). Kałuszyn zawdzięcza K. podniesienie poziomu estetycznego i sanitarnego miasteczka. Za jego kadencji m.in. wybrukowano większość ul. K. był także autorem projektu pomnika Niepodległości w Kałuszynie, ufundowanego w dwudziestą rocznicę odzyskania niepodległości, w 1938 r. Ostro zwalczany i krytykowany w prasie endeckiej za rzekome nadużycia władzy oraz nepotyzm. K. funkcję burmistrza pełnił do pierwszych dni wojny 1939 r.
Zm. 18 IX 1939 w trakcie ewakuacji władz miejskich przed wkraczającym okupantem niem. Miejsce pochówku K. pozostaje nieznane. Wg ustaleń Wojciecha Koszutskiego, adwokata z W., zginął w okolicach Równego i tam został pochowany w nieznanym miejscu. Symboliczny grób znajduje się w grobowcu Koszutskich w Kaliszu, na którym upamiętniono również K.
Amatorsko uprawiał rzeźbę i malarstwo. Znany był również wśród przyjaciół ze swych uzdolnień muzycznych. Z małż. z Heleną z Wierusz-Kowalskich (1877-1940) miał troje dzieci: Jerzego (1905-60), absolwenta Szk. Muzycznej w Kaliszu, muzyka, sportowca, przedstawiciela Polski w 1928 r. na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w kolarstwie torowym, założyciela męskiego kwartetu wokalnego „Chór Juranda”; Janinę (1907-34), studentkę chemii na PW, i Tadeusza (1913-81), czł. AK, prawnika w W.
PSB, T. XIV, Kr.-W. 1968-69 (Red.); Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego, T. 3, W. 1992 (Kancewicz J.) – informacja w biogramie brata Bronisława; Bonusiak W., Rozwój gospodarczy Kalisza w l. 1918-39. Gospodarka komunalna, [w:] Dzieje Kalisza, praca zbiorowa pod redakcją W. Rusińskiego, P. 1977, s. 574; Gnat-Wieteska Z., Z dziejów „drugiej konspiracji”, Pruszków 2009, s. 51; Kuligowski J., Życie społeczno-gospodarcze i kulturalne powiatu mińskomazowieckiego w l. 1918-39, MM 2013, s. 117; Kłos L.M., MM. Miasto i powiat w drugiej Rzeczypospolitej, W. 2010, s. 97, 203; Marczyński J., Nekropolie kaliskie miejscem pochówku prezydentów m. Kalisza (1806-1952), „Zeszyty Kaliskiego Tow. Genealogicznego KALISIA” 2011, t. 1, s. 66; Koszutski S., Walka młodzieży polskiej o wielkie ideały. Wspomnienia z czasów gimnazjalnych i uniwersyteckich. S., Kielce, W., Kijów, Berlin, Paryż (1881-1900), W. 1928, s. 114; Relacja p. Władysława Chróścickiego spisana d. 19 V 2005 r. przez Roberta Sitkowskiego i Emila Noińskiego, „Kuźnia Młodych Historyków” 2005, t. 2, s. 161-73; Chróścicki W., Kałuszyn w czasach II Rzeczypospolitej. Wspomnienia z l. 1918-39, „Rocznik Kałuszyński” 2007, z. 7, s. 133-140; Chróścicki W., Urzędy i urzędnicy Kałuszyna w okresie międzywojennym. Wspomnienia kałuszyńskie, „Rocznik Kałuszyński” 2006, z. 6, s. 200; „Kurier Lwowski” 1906, nr 338, s. 5; „Dziennik Urzędowy Powiatu Mławskiego” 1919, nr 16, s. 3; „Gazeta Handlowa” 1931, nr 192, s. 4; „Gazeta Przemysłowo-Rzemieślnicza” 1931, nr 17, s. 8; „Rocznik Polityczny i Gospodarczy” 1939, s. 354; APK, Akta stanu cywilnego Par. Rzymskokat. we Wrocimowicach, sygn. 28 (akt nr 26, akt urodzenia K.); Tatrzański Park Narodowy (Ośrodek Dokumentacji Tatrzańskiej), Teczki biograficzne Witolda Henryka Paryskiego, sygn. TB-P/212, k. 97 (notka biograficzna K.); Inf. Wojciecha Koszutskiego, adwokata z W., wnuka K.; fot. za „Zeszyty Kaliskiego Tow. Genealogicznego KALISIA” 2011, t. 1, s. 66.
(autor Emil NOIŃSKI)